Vincent (1982)

Do szkoły średniej w Rzymie trafia na zastępstwo początkujący nauczyciel Giovanni Prezioso (Riccardo Scamarcio - pamiętany z głównej roli w komedii "Mine vaganti. O miłości i makaronach"). Pełen dobrych chęci i wiary w uczniów chciałby być dla swoich wychowanków niczym Robin Williams w "Stowarzyszeniu umarłych poetów". Jednak zamiast zarażać ich miłością do kultury i sztuki, musi zmierzyć się z obojętnością klasy - konglomeratu imigrantów, dzieciaków z problemami i dorastających dziewcząt. Jego przewodnikiem staje się profesor Fiorito (Roberto Herlitzka) stary nauczyciel historii sztuki, kiedyś wspaniały wykładowca, obecnie wypalony przez lata pracy cynik, marzący już tylko o zbliżającej się emeryturze, albo jeszcze bliższym samobójstwie. Szkołą stara się zarządzać trzecia główna bohaterka filmu - Giuliana (grana przez Margeritę Buy). Boryka się z obojętnością rodziców na los swoich dzieci, niechęcią władz do odpowiedniego dotowania szkoły i tysiącem spraw administracyjnych, które powoli czynią z niej wyzutą z emocji i niedostępną kobietę. Wszystko się zmienia, gdy pewnego dnia pod materacami na sali gimnastycznej znajduje Adama, jednego z najlepszych uczniów szkoły. Chłopiec porzucony przez matkę nie ma co z sobą począć, ani gdzie mieszkać. Giluliana, dotychczas potrafiąca zmierzyć się z każdą sytuacją, ryzykuje swój autorytet i postanawia mu pomóc. Jej los przecina się z historią dwóch pozostałych nauczycieli. Na drodze profesora Fioritino staje jego dawny uczeń, a Prezioso musi zmierzyć się ze zbuntowaną uczennicą ze swojej klasy - Melanią. Każde z nich zostaje postawione przed trudną sytuacją, w której nie działają żadne z góry założone schematy. Błędy w szkolnych pracach nauczyciele bez trudu oznaczali tytułowymi kolorami, czerwonym i niebieskim, to w jaki sposób poprowadzą swoje życie nie jest jednak tak łatwe...

Dwudziestokilkuletni Vincent cierpi na zespół Tourette'a, objawiający się nerwowymi tikami, niepohamowanym wykrzykiwaniem wulgaryzmów i zachowaniem wskazującym, że w jego komórki nerwowe co chwilę – jak sam stwierdza – załatwia się gromada klaunów. Kiedy umiera jego ukochana matka, trafia do zakładu psychiatrycznego. Ojciec, polityk walczący o reelekcję, uznaje, że chory syn przeszkodziłby mu w kampanii wyborczej. W ośrodku chłopak poznaje cierpiącego na nerwicę natręctw, pedantycznego Alexa i weterankę anoreksji Marie. Osamotniony Vincent, pozostawiony na uboczu toczącego się życia, postanawia uciec z zakładu i jechać nad morze, gdzie chciałby rozsypać prochy matki. Chłopak wspólnie z przyjaciółmi kradnie samochód szefowej ośrodka i wraz z nimi wyrusza w stronę Morza Śródziemnego. Tak zaczyna się ich wspaniała droga ku wolności. Są szczęśliwi i w końcu mogą myśleć o tym co dla nich najważniejsze: miłości, przyjaźni, odpowiedzialności...

Rok po samobójstwie Vincenta van Gogha (Robert Gulaczyk), listonosz Joseph Roulin (Chris O'Dowd) prosi swojego syna Armanda (Douglas Booth) o dostarczenie ostatniego listu van Gogha jego bratu Theo (Cezary Łukaszewicz). Roulin uważa śmierć za podejrzaną, ponieważ zaledwie kilka tygodni wcześniej van Gogh twierdził w listach, że jego nastrój był spokojny i normalny. Armand niechętnie zgadza się i jedzie do Paryża. Pere Tanguy (John Sessions), dostawca dzieł sztuki na Montmartre, mówi Armandowi, że Theo faktycznie zmarł sześć miesięcy po Vincent. Sugeruje, aby Armand udał się do Auvers-Sir-Oise i poszukał doktora Paula Gacheta (Jerome Flynn), który po zwolnieniu z przytułku gościł van Gogha, podzielał jego miłość do sztuki i uczestniczył w pogrzebie. Tam Armand dowiaduje się, że lekarz jest w interesach. Zatrzymuje się więc w tej samej gospodzie, co van Gogh, kiedy przebywał w okolicy. Tam poznaje tymczasową właścicielkę Adeline Ravoux (Eleanor Tomlinson), która upodobała sobie van Gogha i również była zaskoczona jego śmiercią. Za jej sugestią Armand odwiedza miejscowego przewoźnika, który informuje go, że Van Gogh utrzymywał bliskie towarzystwo chronionej córki doktora Gacheta, Marguerite (Saoirse Ronan). Kiedy Armand ją odwiedza, Marguerite zaprzecza i jest zła, gdy Armand sugeruje, że samobójczy nastrój van Gogha mógł wynikać z kłótni z jej ojcem.