Całe życie pięcioletniego Jacka składa się z jego mamy i wszystkiego, co ma tam, gdzie mieszka, pokoju. Pokój ma w przybliżeniu dziesięć na dziesięć na dziesięć stóp sześciennych konstrukcji, z których nigdy nie był. Siedem lat temu Ma – Joy Newsome, córka Boba i Nancy Newsome – została porwana przez „Starego Nicka”, mężczyznę, który przetrzymuje ich w niewoli w pokoju, który tak naprawdę jest szopą na narzędzia na jego podwórku, jedynymi drzwiami szopy zabezpieczona klawiaturą z kodem numerycznym, kodem, który zna tylko Stary Nick. Są zależni od Starego Nicka, jeśli chodzi o podstawowe potrzeby, takie jak jedzenie, woda, ubrania i narzędzia. Ilekroć Stary Nick zostaje na dłuższe wizyty w Pokoju, Ma nie pozwala Jackowi go zobaczyć ani odwrotnie, Jackowi, który ma ukrywać się „śpiąc” w szafie. Stary Nick i tak nie ma ochoty oglądać swojego biologicznego potomstwa. Aby ochronić go przed wszystkim, co się z nimi dzieje, Ma powiedziała Jackowi, że ta dwójka i Stary Nick są jedynymi prawdziwymi rzeczami, a to, o czym Jack czyta w książkach lub widzi w telewizji, nie jest prawdziwe. Jack wierzy, że Stary Nick dostaje jedzenie za pomocą magii z telewizji. Jedyną ekspozycją, jaką mają na naturalne światło, jest świetlik w górnej części Pokoju, z którego widzą tylko niebo. Joy wie, że nie może zabić Starego Nicka, ponieważ nadal byliby zamknięci w Pokoju. Joy próbowała uciec tylko raz, zanim urodził się Jack, ta próba, która się nie powiodła i która spowodowała, że ​​nie próbowała ponownie… aż do teraz. Podjęła tę decyzję, aby spróbować uciec, częściowo ze względu na wiek Jacka, który może teraz lepiej rozumieć sprawy, oraz incydent, który pokazał Joy, co się stanie, jeśli coś naprawdę stanie się staremu Nickowi, gdy są zamknięci w środku. Jeśli uda im się uciec, Jack nie tylko będzie musiał przystosować się do życia i świata, którego może nie rozumieć, ale Joy może uznać, że przystosowanie się do świata zewnętrznego jest znacznie trudniejsze, niż ona sobie wyobraża, i nie tylko. z powodu zmian na zewnątrz w ciągu siedmiu lat.

Portugalia wydaje się istnieć nie tylko na krańcu kontynentu, ale też - jak uważają niektórzy - na końcu świata. Jak pisał Andrzej Stasiuk, dawne imperium wiedzie dziś swój "nieco nierealny żywot poza głównym nurtem dziejów i zdarzeń", tęskniąc za spełnieniem i śniąc o minionej sławie. Ten nierzeczywisty charakter Portugalii stał się jednym z tematów tryptyku Gomesa, który nakłada w nim najnowszą historię swojej ojczyzny na poetycką strukturę luźno interpretowanych "Baśni z tysiąca i jednej nocy". Opowiadając o kraju, skupia się na problemie gospodarczego kryzysu z lat 2013-2014. Wprowadza ten wątek już na początku filmowej odysei - dokumentalnym obrazem pracowników stoczni w Viana do Castelo, którzy stali się ofiarami masowych zwolnień. Przeplata ich historię z losami Szeherezady, będącej jedną z wielu niezwykłych figur w jego galerii osobliwości, w której pojawia się też m.in. postać afrykańskiego szamana, eksplodującego wieloryba i umierającej syreny.

"Cztery pokoje" to opowieść o jednej nocy, nocy noworocznej, z życia Teda- boya hotelowego. Zaraz na początku filmu otrzymuje on radę od starszego, doświadczonego już pracownika. Niestety biedak nie zdaje sobie sprawy, że z biegiem nocnych godzin zrobi prawie wszystko, co tamten mu odradził. Po pierwsze grupa czarownic potrzebuje Teda, by dostarczył im pewien "składnik" potrzebny do uwarzenia eliksiru, który miał uwolnić ich boginię Dianę. Następnie Ted wkracza w sam środek gwałtownej kłótni kochanków. Tak ostrej, że mężczyzna przystawia broń do głowy boya. W kolejnym pokoju meksykański gangster wraz z żoną "przekonują" go, a raczej zastraszają do opiekowania się przez noc dwójka ich niegrzecznych dzieci. Prawie już nad ranem tej jakże upojnej nocy, upity gwiazdor hollywoodzki wraz z przyjaciółmi prosi go by rozwiązał pewien bardzo niezwykły i niebezpieczny zakład...

Minął rok od śmierci ojca siedemnastoletniego Kale'a Brechta, Daniela Brechta, a Kale nie radzi sobie dobrze, ponieważ w dużej mierze obwinia się za śmierć. Incydent związany z tą niezdolnością do radzenia sobie prowadzi do skazania Kale'a na trzymiesięczny areszt domowy za napaść. Ozdobił bransoletkę monitorującą kostkę, aby upewnić się, że nie zejdzie z posiadłości swojej matki, Julie Brecht. Znudzony, zwłaszcza gdy jego matka pozbawia go wielu przywilejów, Kale spędza większość czasu na szpiegowaniu swoich sąsiadów, w szczególności swojej nowej koleżanki z klasy, ładnej Ashley Carlson, której rodzina właśnie wprowadziła się obok. Ashley, która w końcu przedstawia się Kale'owi z własnej nudy, ponieważ musi uciec od swoich rodziców, oraz najlepszy przyjaciel Kale'a, Ronnie Chu, dołączają do Kale'a, obserwując, co dzieje się u ich sąsiadów. Na początku nieco żartobliwie myślą, że jeden z sąsiadów, pozornie wybredny Robert Turner, może być winowajcą odpowiedzialnym za niedawne zniknięcie kobiety w Austin w Teksasie na podstawie poszlak, które widzą. Ale im więcej i więcej oglądają, tym bardziej działania pana Turnera wydają się podejrzane, jeśli chodzi o to, że faktycznie może popełniać brutalne przestępstwa przeciwko kobietom. Właśnie wtedy, gdy Kale wierzy, że ma pierwszy solidny dowód – wystarczający przynajmniej do zagłębienia się w to dalej – pan Turner wkracza w ich życie w bardziej osobisty sposób. Dla Kale'a staje się to niebezpieczną grą w kotka i myszkę z panem Turnerem, który wierzy, że pan Turner nie tylko zabija kobiety, ale wie, że go szpiegowały. Do pewnego stopnia Ashley i Ronnie są chętnymi uczestnikami gry, rozumiejąc niebezpieczeństwa, ale mama Kale'a również zostaje nieświadomie uwikłana w niebezpieczeństwo, to niebezpieczeństwo, zwłaszcza jeśli pan Turner jest rzeczywiście tym, za kogo uważa go Kale. Przez to wszystko Kale jest w niekorzystnej sytuacji, ponieważ jest to jego słowo przeciwko panu Turnerowi – który został skazany za brutalne przestępstwo – i że jest zamknięty na terenie posiadłości swojej mamy, więcej niż dziesięć sekund poza granicą, która alarmuje policję.

Marisa Ventura samotna matka pracująca jako pokojówka w wytwornym hotelu na Manhatanie, marzy o lepszym życiu dla siebie i swojego syna. Pewnego dnia splot okoliczności sprawia, że gość hotelu, kandydat na senatora, Christoper Marshall, omyłkowo bierze ją za dobrze sytuowaną kobietę z wyższych sfer. Marisa i Christoper spędzają ze sobą romantyczny wieczór, ale kiedy prawdziwa tożsamość bohaterki wychodzi na jaw, sytuacja zmienia się dramatycznie

Tono wychodzi z więzienia, gdzie spędził pięć lat za kradzież złomu. Wraca do rodzinnej miejscowości o nazwie Čierny Hron i okazuje się, że wszystko się tu zmieniło. Żona ledwo go poznaje, jego pięcioletni syn traktuje go jak obcego, ponadto nikt nie chce zatrudnić złodzieja. Tono nie chce dłużej kraść, ma dość takiego życia. Tymczasem jego przyjaciel Štefan, wpływowy lokalny biznesmen, nie chce go znać. Koledzy z dzieciństwa – Mark, katolicki ksiądz i Peter, biznesmen odnoszący sukcesy – starają sie pomóc Tono w powrocie do normalnego życia. Niestety, sami również zmagają się z problemami mężczyzn po czterdziestce i muszą stawić czoła rzeczywistości, która odbiega od ich wyobrażeń. Tono czuje się samotny i zdesperowany. Ta poruszająca historia, umieszczona w górskim krajobrazie, pokazuje problemy typowe dla środkowej Słowacji: patriarchalna rodzina, kłusownictwo, dyskryminacja rasowa i kradzież złomu. Twórcy portretują tradycyjnie silne więzi rodzinne, wiarę, przyjaźń i miłość, razem tworzące klasyczny dramat.

"Trzy pokoje melancholii" to poetycka podróż przez świat emocji nastoletnich mieszkańców Rosji. Każda z trzech części-pokoi posiada swoją emocjonalną dominantę. Pierwszy pokój wypełniają uczucia kadetów szkoły wojskowej w Petersburgu, gdzie formatowane są przyszłe wojskowe elity Imperium. Kadeci to werbowani "z ulicy", bezdomni nastolatkowie, lub dzieci z rodzin dysfunkcyjnych. Uczniem szkoły jest też, marzący o karierze oficera, czeczeński chłopiec. W drugim pokoju przedstawieni zostają mieszkańcy zniszczonego Groznego. Ostatni, trzeci pokój przenosi nad granicę Inguszetii. Bohaterem tego epizodu jest zgwałcony przez rosyjskiego żołdaka, nastoletni Rosjanin. Chłopiec przechodzi na Islam i przyłącza się do Czeczeńskich bojowników. Poprzez wystudiowane kadry, wnikliwe portrety bohaterów i monumentalną muzykę chórów cerkiewnych reżyserka buduje kolejne poziomy znaczeń. Przewodnim motywem filmu pozostają jednak emocje - bezgraniczny smutek wypisany na twarzach młodych bohaterów. Czy nonsens wojny doprowadzi ich do spotkania na polu walki?

Cały tytuł filmu można przetłumaczyć mniej więcej w ten sposób: Tysiąc chmur pokoju okala niebo, miły, nigdy nie przestaniesz być kochanym. Jest to opowiedziana w bardzo oszczędny sposób, na czarno-białej taśmie, historia młodego, 17-letniego chłopaka rozpamiętującego swój romans z Bruno. Wędrując po slumsach miasta, spotykając różnych mniej lub bardziej dziwnych ludzi, stara się dojść do siebie, odnaleźć zagubionego kochanka. Film doceniono w Meksyku, gdzie zdobył trzy nagrody Ariel, a także w Berlinie, gdzie został wyróżniony Teddym.

Brytyjczyk Thomas Fowler cieszy się życiem w Sajgonie, pracując jako reporter dla londyńskiego Timesa, relacjonując wojnę w Wietnamie między francuskimi mocarstwami kolonialnymi a komunistami, którzy wydają się wygrywać wojnę. Na późniejszych etapach swojej kariery traktuje teraz swoją pracę lekko, składając historie tylko okazjonalnie i nie wykonując już prac terenowych. Ale co najważniejsze, to stanowisko pozwala mu uciec od tego, co uważa za ponure życie w Londynie, w tym od niesatysfakcjonującego małżeństwa z katoliczką, która nigdy nie udzieli mu rozwodu, co z kolei pozwala mu na romans z młodą Wietnamką były tancerz taksówkarski o imieniu Phuong, którego kocha i poślubiłby, gdyby mógł. Siostra Phuonga nie lubi Fowlera, choćby dlatego, że nie może zapewnić jej stabilnej przyszłości. Jego idylliczne życie zostaje zagrożone, gdy centrala sugeruje mu powrót do Londynu. W ten sposób postanawia napisać ważną historię, aby udowodnić swoim przełożonym, że powinien zostać w Sajgonie. W 1952 roku Fowler zostaje wezwany do biura lokalnego inspektora policji, aby przekazać wszelkie informacje na temat swojego przyjaciela, trzydziestoletniego Amerykanina Aldena Pyle'a, którego znaleziono zamordowanego. Fowler poznał Pyle'a rok wcześniej, kiedy przybył do Wietnamu, aby pracować jako część amerykańskiego kontyngentu w Misji Pomocy Gospodarczej. Związek Fowlera i Pyle'a nie zawsze był harmonijny, początkowo Pyle przyznał, że on też był zakochany w Phuong i chciał ją poślubić. Ta antagonistyczna relacja rozciągnie się na ich życie zawodowe, wokół Fowlera wierzącego, że historią, która pozwoli mu pozostać w Wietnamie, było powstanie człowieka o imieniu Generał Thé, a przekonanie Pyle'a, że ​​​​trzecie mocarstwo powinno nadejść, aby przejąć Wietnam od obu Francuzi i komuniści. Powstaje pytanie, czy Fowler wie więcej o śmierci Pyle'a, niż zdradza inspektorowi.

Północna Francja, rok 1912. Robotnik pracujący w odlewni stali zwycięża w dorocznym biegu na przełaj, zdobywa niezwykłą nagrodę: bilet do angielskiego portu Southampton, skąd w swój dziewiczy rejs wyrusza statek "Titanic". W tamtejszym hotelu Francuz poznaje niezwykłą dziewczynę, która następnego dnia wchodzi na pokład. Wkrótce potem "Titanic" tonie.

Film psychologiczny. Pięćdziesięcioletnia kobieta mieszka na Florydzie, opiekuje się chorym ojcem i zdziwaczałą ciotką. Pewnego dnia okazuje się, że sama jest chora, ma leukemię - prosi więc o pomoc siostrę, która żyje na północy kraju. Obydwie kobiety nie widziały się od dwudziestu lat.

Młoda kobieta wywodząca się z żydowskiej rodziny, Edyta Stein (Maia Morgenstern), robi karierę naukową, jest asystentką znanego filozofa Edmunda Husserla. Nieoczekiwanie postanawia przyjąć wiarę katolicką, co wywołuje protesty krewnych. W jakiś czas później wstępuje do klasztoru.