Rudolph ma problemy. Nie tylko ma trzynaście lat i jest wampirem, ale całej jego rodzinie grozi wyginięcie przez okrutnego łowcę wampirów Rookery. Rudolph na szczęście spotyka dwunastoletniego Tony'ego, człowieka. Rudolph zabiera Tony'ego na swoją przygodę, która zabiera dwóch chłopców do Transylwanii i łączy ich dwie rodziny, pomagając im przezwyciężyć wzajemne uprzedzenia. Po drodze stają w obliczu licznych niebezpieczeństw, a zarówno wampiry, jak i ludzie muszą wykazać się odwagą i pomysłowością. Zjednoczeni, udaje im się pokonać złych łowców wampirów i wreszcie uwolnić swoich krewnych.

Noc w San Francisco, za naszych czasów: młody dziennikarz podąża ulicą za mężczyzną i trafiają do anonimowego pokoju. Kiedy dziennikarz rozpoczyna wywiad z mężczyzną, nieznajomy mówi mu, że jest wampirem, ma ponad 200 lat. Dziennikarz mu nie wierzy, ale mężczyzna, który dowodzi, że to prawda, opowiada swoją historię: Nazywa się Louis iw XVIII-wiecznym Nowym Orleanie miał 24 lata, w tym czasie był już właścicielem majątku i wdowcem. Pewnej nocy, kiedy po raz kolejny niszczył się pijąc i inne rzeczy, został znaleziony przez Lestata, wampira, który go ugryzł. Ale nawet po tym, jak został wampirem, życie Louisa nie było zabawne, dopóki pewnej nocy nie poznał małej dziewczynki, Claudii, która na zawsze zmieniła jego egzystencję.

Jonathan otrzymuje od hrabiego Draculi list z prośbą o rychły przyjazd do Transylwanii. Tymczasem jego żona ma złe przeczucia.

Groteskowa opowieść o parze śmiałków polujących na wampiry w śniegach Transylwanii. Ekscentryczny profesor Abronsius to niestrudzony badacz i znawca wampirów, a jego młody asystent Alfred pomaga mu w poszukiwaniach. W filmie niemało jest scen pozornie wywołujących strach, mających przerażać, ale przerysowanie zarówno bohaterów jak i wątków wywołuje zamierzone rozbawienie i podkreśla w ten sposób pastiszowo-groteskowy charakter filmu. Jest to czwarty pełnometrażowy film Polańskiego, trzeci zrobiony za granicą i jest parodią modnych w owym czasie horrorów produkowanych przez brytyjską wytwórnię Hammer Studios.

Film jest znakomicie opowiedzianą historią młodego człowieka, który przybywa na wakacje do wioski, w której wampir terroryzuje właściciela zamku i jego dwie córki. Nietypowy w twórczości wielkiego reżysera temat był dla twórcy zapewne formą rozrywki, którą sfinansował francuski arystokrata, miłośnik kina, Nicolas de Gunzburg, wcielając się jednocześnie, z powodzeniem, w główną postać filmu. Pozornie błahy materiał pod ręką mistrza zmienił się w świetną formalnie rozprawę o duchowych niepokojach człowieka. Dreyer prawie nie zastosował tu dialogu, a jedynie napisy, co wspomogło stworzenie specyficznej atmosfery filmu. Dodatkowo nastrój podkreślają zdjęcia i typowe dla gatunku elementy scenograficzne – cmentarz, opuszczony młyn, stare zamczysko. Dzięki temu wykreowany został poruszający świat, stworzony wedle wzorów koszmarów logiki koszmarów sennych. [Filmoteka Narodowa]

Rose i Lissa mają takie same problemy jak wszystkie nastolatki, tyle że uczą się w Akademii Wampirów – tajemnej szkole z internatem. Tu uczniowie dzielą się na Moroi (śmiertelne, pokojowo nastawione wampiry) i Dhampiry (półwampiry, półudzi, pełniących rolę strażników Moroi). Choć nieśmiała Lissa jest księżniczką Moroi, a buntownicza i żywiołowa Rose – Dhampirką, wierzą, że ich przyjaźń będzie trwać wiecznie. Pod warunkiem jednak, że przetrwają do końca roku. A nie będzie to proste zadanie, bo szybko zorientują się, że to właśnie w Akademii grozi im największe niebezpieczeństwo. Dodatkowo wbrew wszelkim regułom Lissa zakocha się w tajemniczym Christianie, a Rose w kimś, w kim nigdy nie powinna – czyli w szkolącym ją mentorze.

Pewnego pięknego letniego dnia do domu na spokojnych przedmieściach Bindburga wprowadzają się nowi sąsiedzi – państwo Tepes z 12-letnimi bliźniaczkami: Silvanią i Dakarią. Matka wygląda całkiem normalnie, ale pozostała trójka jest blada i dziwacznie ubrana. Tepesowie od razu wzbudzają podejrzenia mieszkającego obok Dirka von Kombasta. Nie bez powodu – wkrótce okazuje się, że ojciec i dziewczynki to wampiry – i tylko matka, Elvira, jest człowiekiem. Przez dwanaście lat cała rodzina mieszkała w Transylwanii, ale teraz, za namową matki, postanowiła osiedlić się w Niemczech…

Film o 16 prezydencie USA Abrahamie Lincolnie, który jest świetnie wyszkolonym zabójcą wampirów. Jego matka została zabita przez istotę o nadprzyrodzonych mocach, co wywołało u niego chęć niszczenia krwiopijców i im podobnych stworzeń.

Szeryf miasta Spork w Waszyngtonie, Frank Crane, wita z powrotem swoją powracającą córkę, Beccę. Pomimo oczywistych oznak, Becca zajmuje niezwykle dużo czasu, zanim rozpoznaje wszystkie dekoracje halloweenowe. Nawet dziwne występy różnych ludzi, w tym jej starego przyjaciela, Jacoba White'a, który nagle nabrał psich cech (w tym ogona) i jego dziwna chęć gonienia kotów. Zakochuje się w chorowicie bladym Edwardzie Sullen, członku przygnębionej, krwiożerczej adoptowanej rodziny doktora Carltona.

Dziewięcioletni Tony Thompson przenosi się wraz z rodzicami z wielkiego amerykańskiego miasta do niewielkiej wioski w malowniczym zakątku Szkocji. Wkrótce jego największą fascynacją stają się wampiry, o których - ku swemu zaskoczeniu - śni co noc. Pewnego wieczora przez okno w jego pokoju wlatuje ogromny nietoperz. Przybiera on postać rówieśnika Tonyego, małego wampira o imieniu Rudolf, który wyczuwa w nim bratnią duszę. Rudolf wyjaśnia zdumionemu chłopcu, że on i jego rodzina nie są niebezpieczni dla ludzi, żywią się bowiem krwią zwierząt. Tony zaprzyjaźnia się z nim i poznaje jego rodziców, Fredericka i Fredę. Okazuje się, że rodzinę Rudolfa prześladuje bezwzględny łowca wampirów o imieniu Rookery. Rudolf szuka zaginionego przed 300 laty magicznego kamienia, którzy może przywrócić jemu i jego rodzicom ludzką postać. Wierzy, że jeśli odnajdą kamień zanim kometa Attamon przeleci obok księżyca, staną się na powrót zwykłymi śmiertelnikami. Tony postanawia im pomóc...

Odkąd jego rodzice zostali zabici przez wampiry na jego oczach, Jack Crow żyje dla zemsty. Jako dorosły jest fanatycznym łowcą wampirów, który profesjonalnie pracuje z dobrym zespołem. Pewnej nocy, po udanym usunięciu gniazda, mistrz wampirów Valek z powodzeniem usuwa swoją drużynę i imprezowe prostytutki. Ponieważ Valek znał imię Jacka, Jack wie, że wampiry knują coś wielkiego. Wraz ze swoim jedynym żyjącym kolegą Tonym Montoyą, Katriną, prostytutką, która wkrótce zmieni się w wampira, oraz nowo przydzielonym niedoświadczonym księdzem, ojcem Adamem Guiteau, wyrusza na poszukiwanie czarnego krzyża. Jeśli im się nie uda, wampiry mogą odtąd chodzić w słońcu.

Chociaż wygląda na dziesięciolatka, to tak naprawdę ma już ponad 300 lat! Mały Wampirek – bo o nim mowa – od stuleci mieszka w tym samym nawiedzonym domu. I chociaż każdego dnia może liczyć na towarzystwo wesołej ferajny straszydeł, to tak naprawdę, coraz częściej, bywa potwornie samotny. W tej sytuacji ma tylko jedno marzenie. Pójść do szkoły i poznać inne dzieci. Niestety rodzice nie pozwalają mu opuszczać rezydencji, twierdząc, że świat na zewnątrz jest pełen niebezpieczeństw. Nie przekonuje to jednak Wampirka, który wspierany przez wiernego buldoga Fantomasza, potajemnie wymyka się na poszukiwanie przyjaciół. W trakcie swoich wędrówek pozna nieco strachliwego chłopca Michaela, ale też przyciągnie uwagę Gibbusa – starego wroga jego wampirzej rodziny. Czy stawiający pierwsze kroki w świecie ludzi Wampirek poradzi sobie i czy znajomość z nowym kolegą pozwoli mu ochronić bliskich? Przekonacie się już wkrótce, kiedy tylko zapadnie zmrok.

Pierwsze skojarzenie? Amelia, tyle, że z kłami i apetytem na ludzką krew. Sasha to 68-letnia nastolatka (dla wampirów czas płynie nieco inaczej), o którą martwi się cała rodzina. Mogą błagać i tłumaczyć, a ona i tak nie chce zabijać ludzi. I deklaruje, że prędzej umrze z głodu nim wypije krew z pulsującej żyły. Zamiast tego, ku zgrozie rodziców, ciotki i kuzynki siorbie ją z plastikowych torebek. Pewnego dnia jednak poznaje zagubionego, nastoletniego Paula, który marzy o śmierci i z przyjemnością odda swoją krew Sashy.