To połowa XVIII wieku. W przeciwieństwie do swojego poprzednika, który został zamordowany i ukrzyżowany za swoje wysiłki przez ludzi, o których mowa, ksiądz Gabriel, jezuita, jest w stanie zdobyć zaufanie Guarani, aby zbudować misję w ich regionie, nad wodospadami na pograniczu Brazylii , Argentynie i Paragwaju, aby mógł zanieść słowo chrześcijańskiego boga do Guarani. Los poprzednika ojca Gabriela wynikał nie tylko z nieufności Guarani do niego, ale z ich ogólnej nieufności do białego człowieka, który wcześniej rozkradał wiele rdzennych plemion południowoamerykańskich dla niewolników. Ktoś, kto niespodziewanie dołącza do zakonu ojca Gabriela w budowaniu misji, to Rodrigo Mendoza, najemnik i handlarz niewolnikami, który próbuje zapłacić pokutę i pokutować za niektóre przeszłe czyny, w szczególności incydent z jego przyrodnim bratem. Pracy ojca Gabriela i życiu Guarani grozi przybycie na teren kardynała Altamirano, który musi zadecydować o losie misji w oparciu o fakt, że ziemia, na której znajduje się misja, została przekazana przez Hiszpanów Portugalczycy, którzy są otwarci na zniewolenie rdzennej ludności, w przeciwieństwie do Hiszpanów, którzy oficjalnie zakazali tej praktyki pomimo wcześniejszej pracy ludzi takich jak Mendoza. Kardynał Altamirano weźmie pod uwagę swoją decyzję, że Portugalczycy mogą podjąć działania przeciwko Kościołowi jako całości, jeśli ta jedna misja nie zostanie zamknięta. Ojciec Gabriel i zakon muszą zdecydować, co dalej, z możliwością, że on i Mendoza wylądują po różnych stronach ogrodzenia. Mendoza przyrzekł posłuszeństwo ojcu Gabrielowi, zostając księdzem, ale może mieć określone i skrajne poglądy, oparte na wcześniejszym byciu najemnikiem i handlarzem niewolników. Tymczasem ojciec Gabriel chce chronić Guarani pod imieniem Boga, tych, którzy nawrócili się i znajdują się w tej sytuacji w dużej mierze z jego powodu.