Film opowiada o parze 30-latków, którzy żyją na kocią łapę od 8 lat. On jest zagorzałym przeciwnikiem małżeństwa, ona wpada na szalony pomysł, jak sprawić, by doszło do oświadczyn. Jej facet nie musi o wszystkim wiedzieć.

Juan, zamożny gospodarz i Natalia, to artystyczna para z klasy średniej. Postanawiają zmienić życie miasta. I przeprowadzają się na wieś z dwójką małych dzieci Eleazarem i Rutem, aby prowadzić proste i proste życie na wsi. Zaczynając od ostentacyjnego domu (w porównaniu z domami nielicznych sąsiadów), początkowo cieszą się smakiem wiejskiego życia. Jednak ta zmiana gustu zaczyna kruszyć małżeństwo. Z drugiej strony dzieci nie są obciążone wcześniejszymi pomysłami i cieszą się życiem, jakie oferuje to ponure miejsce. Juan zaczyna mieć kontakt z ludźmi, którzy mają te same ideały. Po siódme, człowiek, który zwykle robi wszystko, co w jego mocy, aby przeżyć, prowadzi go na spotkania Anonimowych Alkoholików w zrujnowanej chacie w lesie. W pewnym momencie para wyrusza na ekskluzywne wakacje seksualne w Europie, gdzie pokoje w łaźni noszą nazwy Hegla i Duchampa.

Samotny i pozbawiony środków do życia Alain opuszcza północ Francji do domu swojej siostry w Antibes, po tym, jak został jedynym opiekunem swojego pięcioletniego syna Sama, z którym przebywał w separacji. Kiedy trafia do pracy jako bramkarz w pobliskim klubie nocnym, jego ojciec i syn szybko zaczynają wyglądać dobrze. Pewnej nocy, po przerwaniu bójki w klubie, spotyka promienną Stephanie i podaje jej swój numer po tym, jak bezpiecznie odwozi ją do domu. Chociaż jej pozycja na szczycie spektrum społecznego sprawia, że ​​romans jest mało prawdopodobną perspektywą dla pary, tragiczny wypadek w Marineland okrada ją z nóg i odkrywa, że ​​sięga do niego w desperacji. Jej duch złamany tą samą tragedią, która zabrała jej nogi, stopniowo odnajduje odwagę, by żyć przez transcendentne chwile spędzone z nim – mężczyzną z bezcenną małą litością, ale ogromną miłością do życia.

W samym sercu Afryki, nieopodal majestatycznego wodospadu, leży imponująca ptasia metropolia – Zambezia. Młody sokół, skuszony obietnicą sławy, opuszcza rodzinną dżunglę, by - wbrew woli strachliwego ojca - odwiedzić stolicę pierzastych i przystąpić do prestiżowej eskadry myśliwców, szkolonych do patrolowania nieba nad Zambezią. Zatroskany losem potomka ojciec rusza jego śladem, ale wkrótce zostaje schwytany przez niesympatycznego jaszczura. Złoczyńca chce wykorzystać sokoła do niecnego planu przejęcia kontroli nad ptasim rezerwatem. Od tej chwili przyszłość całej Zambezii spocznie na skrzydłach młodego bohatera oraz jego wiernej przyjaciółki.

„Wesele w Sorrento” to romantyczna komedia nagrodzonej Oscarem Susanne Bier z Piercem Brosnanem i Trine Dyrholm w rolach głównych. To niepoprawnie optymistyczna opowieść o tym, że czasem wszystko się zaczyna, kiedy myślimy, że już po wszystkim. „Wesele w Sorrento” to kino gatunkowe w najczystszej postaci, niczym „Mamma Mia!”, tyle że z błyskotliwym scenariuszem, jak pisała krytyka. W efekcie powstała brawurowa opowieść ze świetnie nakreślonymi postaciami, pełna pikantnych dialogów i humoru. „Wesele w Sorrento” opowiada o dwóch bardzo różnych rodzinach, które przyjeżdżają do pięknej willi położonej w cytrusowym sadzie nad morzem. Okazją do spotkania jest wesele, podczas którego nic nie przebiega zgodnie z planem, a zarazem wszystko zmierza do przewrotnego i radosnego finału. „Wesele w Sorrento”, które działa jak rozgrzewający i napełniający radością balsam, od razu  po wejściu do europejskich kin stało się największym kasowym przebojem w karierze reżyserki oscarowego „W lepszym świecie” i „Tuż po weselu”.

Cukier był od zawsze symbolem Kuby. Fabryki zajmujące się przetwarzaniem trzciny cukrowej dawały pracę mieszkańcom większości kubańskich wiosek. Melaza, której nazwa wywodzi się od ogromnych pól obsadzonych trzciną cukrową, była jedną z nich. Teraz jednak działanie cukrowni zawieszono, a pracowników zwolniono. W scenerii opuszczonej hali, ukryci pomiędzy zniszczoną maszynerią, Monica i Aldo uprawiają miłość. Małżeństwo żyje w skromnym domu razem z ośmioletnią córką Moniki i jej sparaliżowaną matką, poruszającą się na wózku inwalidzkim. Aldo jest nauczycielem pływania, ale nie może prowadzić zajęć, bo w miejscowym basenie brakuje wody. Monica jest jedną z nielicznych osób, wciąż zatrudnionych w cukrowni. Jej praca polega na codziennym oglądzie maszyn. Ich zarobki nie wystarczają na godziwe utrzymanie ani na dodatkowe wydatki, jak dom, który wynajmują na godziny od zaprzyjaźnionej pary. Kiedy Monica i Aldo kochają się w nim, właściciele wyczekują w parku na możliwość powrotu do siebie. Sytuacja zmienia się, kiedy przyłapuje ich policja. W konsekwencji muszą zapłacić grzywnę za wynajem "na czarno". Para musi w krótkim czasie zarobić dodatkowe pieniądze. Monica podejmuje się pracy sprzątaczki. Aldo ma problemy ze znalezieniem godziwego zajęcia. Trudni się sprzedażą mięsa, a więc czynnością zakazaną przez kubańskie prawo. Ponowny zwrot w ich życiu następuje wraz z obfitym deszczem. Brudna deszczówka zapełnia miejscowy basen. Młodzi ludzie z okolicy wreszcie zyskują miejsce, gdzie Aldo może uczyć ich pływać. Bohater wchodzi do wody, zanurzając w niej głowę tak głęboko, by czołem dotknąć dna. Ten symboliczny chrzest to początek jego nowego życia. Bohaterowie starają się utrzymać na powierzchni, żyjąc pomiędzy duchami przeszłości a niemożliwością lepszego jutra. Nadzieja jest wszystkim, co mają. Ale w mieście nic się nie zmienia. Tu nadzieja już dawno umarła. Fabryka cukru wciąż stoi zamknięta. Ciszę przerywa jedynie zrywający się wiatr, unoszący kurz z ulic. Wieczorem każdy z mieszkańców miasteczka dołącza do przechodzącego ulicą patriotycznego przemarszu. Aldo i Monica również się do niego przyłączą, z wiarą w to, że głód i potrzeby ludzi znikną same już niebawem.

Pewnego pięknego letniego dnia do domu na spokojnych przedmieściach Bindburga wprowadzają się nowi sąsiedzi – państwo Tepes z 12-letnimi bliźniaczkami: Silvanią i Dakarią. Matka wygląda całkiem normalnie, ale pozostała trójka jest blada i dziwacznie ubrana. Tepesowie od razu wzbudzają podejrzenia mieszkającego obok Dirka von Kombasta. Nie bez powodu – wkrótce okazuje się, że ojciec i dziewczynki to wampiry – i tylko matka, Elvira, jest człowiekiem. Przez dwanaście lat cała rodzina mieszkała w Transylwanii, ale teraz, za namową matki, postanowiła osiedlić się w Niemczech…

Czterdziestoparoletnia Pascaline wraz ze swoim bratem Angelo prowadzi niewielką restaurację. Zwijają się jak w ukropie, przygotowując uroczystą kolację walentynkową. Nie mają pojęcia, jak wyjątkowy wieczór ich czeka. Atmosfera w knajpie zmienia się tak szybko jak serwowane przez gospodarzy wystawne i smakowite dania. Każda z osób odwiedzających tego dnia "Brasserie Romantiek" zmaga się z innymi emocjami: złość, żal, zazdrość, smutek, szczęście, napięcie seksualne… Wystarczy przenieść się o dwa metry do innego stolika i zajrzeć do innego talerza, by skosztować czegoś innego i całkowicie zmienić smak. Słodko-gorzki film o ludziach i ich próbach radzenia sobie z problemami, które nigdy nie uwierają tak mocno jak w walentynkowy wieczór.

Patriarcha w rodzinie składającej się z czterech córek nagle umiera, co skłania do ponownego spotkania wszystkich kobiet, z których niektóre nie widziały się od dawna. W trakcie żałoby po nim ujawniane są tajemnice i podtrzymywane są tradycje.

Ayse, piękna 19-latka z tureckiej wsi, zostaje wybrana na żonę przystojnego Hasana, syna potężnej i dumnej matki Fatmy, która mieszka w Wiedniu z mężem i sześciorgiem dzieci. Jednak wkrótce okazuje się, że Ayse ma być drugą żoną męża Fatmy. Ta zżyta rodzina dokłada wszelkich starań, aby zachować tradycyjne wartości i chociaż poligamia jest w Austrii nielegalna, Ayse jest ciepło witana. Jednak jej obecność w kraju, którego język i kultura są jej całkowicie obce, od razu naznacza ją jako outsiderkę. Gdy zachodnie normy społeczne i muzułmańskie przekonania religijne zbliżają się do siebie w coraz bardziej zróżnicowanej jednostce rodzinnej, pojawiają się napięcia, które skutkują wybuchowym zrządzeniem losu. Dojrzały debiut fabularny Umuta DaĘYa to bogaty gobelin wirujących emocji, tłumionych pragnień, niewypowiedzianych słów i niewygodnych, ale palących kwestii społecznych i politycznych.

Kiedy zmieniasz miejsce, w którym jesteś, czy zmieniasz to, kim jesteś? I Am Nasrine to intymna podróż do samopoznania i ostatecznie odsłania rozwój duszy. Film, którego akcja toczy się we współczesnym Teheranie i Wielkiej Brytanii, podąża ścieżkami Nasrine i Alego, siostry i brata w wygodnym irańskim domu należącym do klasy średniej. Kiedy Nasrine ma starcie z policją, kara jest większa, niż się spodziewała. Na rozkaz ojca, Nasrine i Ali wyruszają do Wielkiej Brytanii, rozdarci o pozostawienie domu i wszystkiego, co znają, wyruszając na niechętne wygnanie. Mimo to Nasrine jest niezaprzeczalnie podekscytowana perspektywą rozpoczęcia nowego życia na Zachodzie i niecierpliwym pragnieniem spełnienia obietnicy nowych swobód. Po przybyciu do Wielkiej Brytanii ich los i przyszłość są dalekie od pewności. Nasrine szybko aklimatyzuje się w swoim nowym życiu, nawiązuje przyjaźnie, tworzy więzi, w tym Nichole ze społeczności Cyganów/Wędrowców. Przez cały czas jej brat Ali zmaga się z realiami życia w Wielkiej Brytanii i budzącą się seksualnością. Potem przychodzi 9/11. Ich rodzice nie będą mogli dołączyć do nich w Wielkiej Brytanii, pozostawiając ich całkiem samych. Sprawy jeszcze bardziej wymykają się spod kontroli, gdy dochodzi do niewyobrażalnej tragedii. Nasrine musi odkryć w sobie niesamowitą odwagę, by zaakceptować los, jaki ją spotkał; odkrywa, że ​​koniec jej podróży to tak naprawdę dopiero początek. Czy nadzieja, prosta nieskażona nadzieja, może przezwyciężyć najciemniejsze tragedie? I Am Nasrine bada te i inne pytania i oferuje odpowiedzi, które z pewnością zaskoczą.

Do szkoły średniej w Rzymie trafia na zastępstwo początkujący nauczyciel Giovanni Prezioso (Riccardo Scamarcio - pamiętany z głównej roli w komedii "Mine vaganti. O miłości i makaronach"). Pełen dobrych chęci i wiary w uczniów chciałby być dla swoich wychowanków niczym Robin Williams w "Stowarzyszeniu umarłych poetów". Jednak zamiast zarażać ich miłością do kultury i sztuki, musi zmierzyć się z obojętnością klasy - konglomeratu imigrantów, dzieciaków z problemami i dorastających dziewcząt. Jego przewodnikiem staje się profesor Fiorito (Roberto Herlitzka) stary nauczyciel historii sztuki, kiedyś wspaniały wykładowca, obecnie wypalony przez lata pracy cynik, marzący już tylko o zbliżającej się emeryturze, albo jeszcze bliższym samobójstwie. Szkołą stara się zarządzać trzecia główna bohaterka filmu - Giuliana (grana przez Margeritę Buy). Boryka się z obojętnością rodziców na los swoich dzieci, niechęcią władz do odpowiedniego dotowania szkoły i tysiącem spraw administracyjnych, które powoli czynią z niej wyzutą z emocji i niedostępną kobietę. Wszystko się zmienia, gdy pewnego dnia pod materacami na sali gimnastycznej znajduje Adama, jednego z najlepszych uczniów szkoły. Chłopiec porzucony przez matkę nie ma co z sobą począć, ani gdzie mieszkać. Giluliana, dotychczas potrafiąca zmierzyć się z każdą sytuacją, ryzykuje swój autorytet i postanawia mu pomóc. Jej los przecina się z historią dwóch pozostałych nauczycieli. Na drodze profesora Fioritino staje jego dawny uczeń, a Prezioso musi zmierzyć się ze zbuntowaną uczennicą ze swojej klasy - Melanią. Każde z nich zostaje postawione przed trudną sytuacją, w której nie działają żadne z góry założone schematy. Błędy w szkolnych pracach nauczyciele bez trudu oznaczali tytułowymi kolorami, czerwonym i niebieskim, to w jaki sposób poprowadzą swoje życie nie jest jednak tak łatwe...

Jan Ole Gerster w swoim fabularnym debiucie przedstawia autoironiczny portret Nika (Tom Schilling) - młodego człowieka przed trzydziestką, który właśnie porzuca studia. Niko odsuwa swoją przyszłość na dalszy plan i oddaje się wędrówkom po ulicach Berlina, podczas których podziwia napotkanych przechodniów. "Oh Boy!" to komediodramat o trudach codziennego życia i poszukiwaniu własnego miejsca w świecie.

Christine (Rachel McAdams) to atrakcyjna i pewna siebie bizneswoman. Pod urokiem osobistym skrywa się jednak bezwzględna i przebiegła manipulantka. Nie cofnie się przed niczym. Nie pozwoli, by ktokolwiek zagroził jej pozycji na wyżynach firmowej hierarchii. Kiedy orientuje się, że jej nowa, utalentowana protegowana Isabelle (Noomi Rapace) zbyt szybko wspina się po szczeblach firmowej kariery, Christine zaczyna swoją ulubioną rozgrywkę. Z premedytacją wprowadza Isabelle w tajniki gry uwodzenia, manipulacji i dominacji. Oczarowuje ją, wyłącznie po to, by móc niczego niepodejrzewającą podwładną skompromitować przed całą firmą. Jednak tym razem Christine trafia na godną siebie przeciwniczkę.

Druga wojna światowa, okupowana Francja, stary rzeźbiarz (w tej roli wybitny francuski aktor Jean Rochefort), znajduje na rynku w swoim miasteczku młodą, piękną uciekinierkę z obozu. W zamian za dach nad głową proponuje jej pozowanie do jednej ze swoich rzeźb. Pomimo dzielących ich różnic sztuka sprawia, że tych dwoje zaczyna łączyć szczególna więź złożona z zachwytu, fascynacji, podziwu dla urody i mądrości.

Eryk (Eryk Lubos), żołnierz jednostek specjalnych walczących w Iraku i Afganistanie, wraca do kraju i zaszywa się w starym rodzinnym domu. Musi zregenerować siły w oczekiwaniu na kolejne zadanie. Ciężko mu się odnaleźć w szarej rzeczywistości. Myślami wciąż wraca do wspomnień z pola walki. Pewnego dnia poznaje młodą dziewczynę o przydomku Bezi (Agnieszka Pawełkiewicz), która zakradła się na jego posesję. Spotkanie szybko przeradza się w namiętny romans. Czy miłość potrafi wymazać najgorsze wspomnienia? A jeśli tym najgorszym wspomnieniem jest inna miłość?

Dokument, który rzuca wyzwanie byłym przywódcom indonezyjskich szwadronów śmierci, by odtworzyli ich masowe zabójstwa w dowolnych gatunkach filmowych, w tym w klasycznych hollywoodzkich scenariuszach kryminalnych i wystawnych numerach muzycznych.

Henrik i Tone bardzo się kochają. Ich związek właśnie wkracza w nową fazę. Niedawno wprowadzili się do nowego mieszkania, kupili niezły samochód, a przede wszystkim spodziewają się pierwszego dziecka. Ale 35-letni Henrik przechodzi kryzys tożsamości. Z jednej strony, chce ignorować dorosłość i spędzać czas na wygłupach z przyjaciółmi. Z drugiej – musi wreszcie stać się mężczyzną i zadbać o Tone i dziecko. Niezdolność do wyrażania własnych emocji, a zwłaszcza nieumiejętność ich komunikowania, prowadzi Henrika do dziecinnego buntu, który staje się zagrożeniem dla jego relacji z Tone. Czy ten prawie mężczyzna wreszcie dojrzeje, czy też jego związek się rozpadnie?

Co by było, gdyby za tydzień miał nastąpić koniec świata? Uznajmy, że opcje są dwie: można usiąść i dzielnie czekać albo ostatni raz poszukać w życiu prawdziwego szczęścia. Czarująca trzydziestoletnia Marie wybiera rozwiązanie numer dwa. Na start porzuca przed ołtarzem swojego drobnomieszczańskiego narzeczonego. Nie chce skończyć jak jej matka i pielęgnować życia w słodkiej iluzji. Postanawia szukać miłości, ale Marie nie idzie na łatwiznę i kandydatom na jej chłopaka stawia wysokie wymagania. Czy jej pragnienia się spełnią? Jasne! Zwłaszcza, że poznaje Jeshuę, który wydaje się być miły i wrażliwy. Zachowuje się jakby znał każdą jej myśl oraz rozumiał wszystkie życzenia. Czy to partner idealny? Marie chciałaby tak myśleć, ale niepokoi ją fakt, że Jeshua podobno nigdy nie jadł pizzy i twierdzi, że to ona pokazała mu, jak wyglądają pomidory... Czy czegoś jeszcze nie doświadczył w życiu jej boski mężczyzna? Na to wygląda...

Hendrik Goltzius, holenderski drukarz z końca XVI wieku i rytownik druków erotycznych, uwodzi margrabiego Alzacji, gubernatora wojskowego, by zapłacił za prasę drukarską do tworzenia i publikowania ilustrowanych książek. Goltzius obiecuje mu niezwykłą księgę obrazów ze starotestamentowych opowieści biblijnych: erotycznych opowieści o kuszeniu Adama i Ewy, Lota i jego córek, Dawida i Batszeby, Józefa i żony Potyfara, Samsona i Dalili oraz Jana Chrzciciela i Salome. Aby jeszcze bardziej kusić margrabiego, on i jego drukarnia zaproponują wykonanie dramatyzacji tych erotycznych historii na jego dworze.

Młody pisarz Sal Paradise (Sam Riley), jego nieobliczalny przyjaciel Dean Moriarty (Garrett Hedlund) oraz jego wyzwolona dziewczyna Marylou (Kristen Stewart) razem ruszają w wyprawę po Ameryce. Podróżują kradzionymi samochodami, szukając totalnej swobody, radości, szalonych przygód i wolnej miłości.

Kiedy szalony snajper strzela do pięciu pozornie przypadkowych ludzi na zatłoczonym nabrzeżu Pittsburgha, Det. Emerson (David Oyelowo) szybko gromadzi wystarczająco dużo dowodów na miejscu zdarzenia, aby wplątać w to niestabilnego byłego wojskowego snajpera Jamesa Barra (Joseph Sikora). Jednak po przesłuchaniu przez Emersona i prokuratora okręgowego Alexa Rodina (Richard Jenkins) Barr żąda rozmowy z Jackiem Reacherem (Tom Cruise). Reacher, były śledczy wojskowy, który wypadł z siatki po odbyciu służby, wkrótce pojawia się na miejscu zdarzenia i zaczyna zbierać wskazówki z pomocą utalentowanej obrończyni Helen Rodin (Rosamund Pike), córki prokuratora okręgowego. W międzyczasie, kiedy Reacher zostaje napadnięty w lokalnym barze, słusznie przypuszcza, że ​​ktoś jest zdeterminowany, by utrudnić mu śledztwo. Jego teoria sprawdza się, gdy wkrótce potem staje się głównym podejrzanym o zabójstwo młodej kobiety. Teraz, gdy policja zbliża się z jednej strony, a gang bezwzględnych zabójców zyskuje przewagę z drugiej, Reacher musi wykorzystać swoje ogromne umiejętności detektywistyczne, aby złapać bandytę i odkryć jego prawdziwe motywy.

Debiut kinowy cenionego filmowca niezależnego - Bodo Koxa, oparty na jednym z najwyżej ocenionych polskich scenariuszy ostatnich lat. Opowieść o niebanalnej przyjaźni trójki samotników: niepoprawnego internetowego podrywacza Jacka (wychwalany przez krytykę za rolę w "80 milionach" Piotr Głowacki), jego zamkniętego w sobie, niezwykle utalentowanego brata Tomka (wirtuoz polskiej komedii Wojciech Mecwaldowski w zaskakującej kreacji na miarę Dustina Hoffmana w "Rain Manie") i nieufnej wobec otoczenia młodej antropolog Magdy (debiutująca w kinie Magdalena Różańska). Gdy wezwany na spotkanie biznesowe Jacek poprosi pewnego dnia skrytą sąsiadkę o opiekę nad genialnym bratem, nie podejrzewa nawet, że to nieoczekiwane spotkanie da początek głębokiej więzi dwojga zagubionych ludzi.

Po nawiązaniu kontaktu z zaawansowaną technologicznie pozaziemską formą życia, pięć statków kosmicznych obcych penetruje nasz Układ Słoneczny i przerywa ćwiczenia RIMPAC 2012. Teraz obca armada stanowi największe zagrożenie dla całej ludzkości, a jedyną osobą, która może ją powstrzymać, jest dzielna załoga niszczyciela rakietowego USS John Paul Jones i jego młody dowódca, porucznik Alex Hopper. U wybrzeży Hawajów zaciekła i decydująca bitwa o Ziemię zadecyduje o losie ludzkości. Czy możemy powstrzymać totalną inwazję obcych?

Bohaterem filmu jest osiłkowaty Ralph, który na co dzień jest czarnym charakterem w grze komputerowej. Jednak w głębi duszy Ralph to miły i ciepły facet, mający po prostu dość swojej roboty, która nie zjednuje mu przyjaciół. Pewnego dnia postanawia udowodnić, że on też nadaje się na prawdziwego superbohatera. Zdeterminowany wyrusza w misję, aby zdobyć Medal Bohatera. Na swojej drodze spotka bardzo energiczną dziewczynkę - Wandelopę, która, podobnie jak on, jest odrzucona przez społeczność swojej gry. Gdy okoliczności zmuszą ich do współpracy, oboje odkryją, że istnieje coś znacznie cenniejszego niż wszystkie nagrody świata: prawdziwa przyjaźń.

Załoga wiertników na Alasce trafia na pustynię po katastrofie samolotu. Gdy załoga próbuje rozbić obóz wokół wraku samolotu, odkrywa, że ​​jest obserwowana. Samolot rozbił się w pobliżu legowiska wilków, powodując, że te stworzenia agresywnie atakują ocalałych. Gdy wilki podążają za nimi, John Ottway (jeden z tych, którzy przeżyli, grany przez Liama ​​​​Neesona) zaczyna postrzegać tych ludzi jako prawdziwych ludzi (w przeciwieństwie do „dupków… ludzi nienadających się do ludzkości”). Odseparowani od społeczeństwa, zaczynamy postrzegać te postacie takimi, jakimi są, zamiast takimi, jakimi zostały stworzone przez okoliczności. Kiedy Ottway widzi, jak jego (teraz) towarzysze są wybierani jeden po drugim, kwestionuje siebie, swoich towarzyszy i Boga, w którego kiedyś nie wierzył.

Barden College ma cztery różne grupy śpiewające a cappella, wyłącznie męskie Treblemakers i wyłącznie żeńskie Bellas, które są najbardziej antagonistyczne wobec siebie z tej czwórki, dzięki czemu awansują do krajowych finałów Międzynarodowych Mistrzostw Collegiate A Cappella (ICCAC ), odbywający się corocznie w Lincoln Center w Nowym Jorku. The Bellas to pierwsza kobieca grupa, która dotarła do finału, ale to, co robią dla wszystkich śpiewających kobiet, to dwa duże kroki wstecz w finale z zmęczonymi, pozbawionymi inspiracji aranżacjami wyłącznie dwudziestowiecznych piosenek dziewczęcych i niefortunnym incydentem ich kontrolująca prowadząca, Aubrey Posen, której śpiewacy muszą być klonami jej ładnej osobowości. W związku z tym Aubrey i współprzewodnicząca Chloe Beale muszą odbudować grupę od podstaw na nadchodzący sezon, co będzie trudne ze względu na rozgłos incydentu podczas finałów. W międzyczasie Beca Mitchell jest niechętną studentką pierwszego roku w Barden, a jej ojciec profesor z Barden płaci jej czesne za rok tylko po to, by mogła poznać życie studenckie. Jej niechęć polega na tym, że jest samotnikiem, woli pracować nad swoimi miksami muzycznymi w samotności, ponieważ chce być DJ-em lub producentem muzycznym w Los Angeles. Chociaż podczas wędrówek po kampusie dowiaduje się o Bellach, Beca nie ma zamiaru brać udziału w przesłuchaniu, dopóki nie spotyka Chloe, która ją do tego zachęca. Beca jest akceptowana przez bardziej zróżnicowaną grupę niż kiedykolwiek Bellas, ale Beca i Aubrey w końcu ścierają się o kierunek Aubrey dla grupy, który błędnie uważa za zwycięski kierunek. Jedną z innych zasad zerowej tolerancji Aubrey jest zakaz seksu z jakimkolwiek Treblemakerem. Chociaż Beca nie ma zamiaru łamać tej zasady, przyznaje, że jedną z niewielu osób na kampusie, z którymi się zaprzyjaźniła, poza innymi kobietami z Bellas, jest inny miłośnik muzyki i piosenkarz Jesse Swanson, początkujący kompozytor muzyki filmowej i treblemaker pierwszego roku. Beca będzie musiała zdecydować, jak daleko wyrwać się ze swojej skorupy i pozostać wierną własnym muzycznym skłonnościom, co jeśli to zrobi, oznacza przejęcie Aubreya o kontrolę nad grupą. To, co zdecyduje Beca, może również wpłynąć na to, co wydarzy się w jej przyjaźni z Jessem.

Katarzyna Rosłaniec, reżyserka kultowych i wielokrotnie nagrodzonych "Galerianek", przedstawia historię niedojrzałej 17-latki, która zostaje matką. Chciała mieć dziecko, bo fajnie jest mieć dziecko. Wszystkie młode gwiazdy jak Britney Spears czy Nicole Richie mają dzieci. Ale dlaczego tak naprawdę Natalia zdecydowała się na macierzyństwo w tak młodym wieku? Może odpowiedź kryje się w tym co piszą nastolatki na internetowych forach? Chcą mieć dziecko, żeby w końcu ktoś je naprawdę kochał, żeby same miały kogoś do kochania.

W 1959 roku Sir Alfred Hitchcock (Sir Anthony Hopkins) i jego żona Alma Reville (Dame Helen Mirren), jego żona, cieszą się swoim ostatnim krytycznym i kasowym sukcesem: North by Northwest (1959). Niektórzy w branży uważają, że sir Alfred, obecnie w wieku sześćdziesięciu lat, powinien odwiesić kapelusz, póki jeszcze jest na szczycie, podczas gdy szef Paramount Pictures, z którym ma kontrakt na jeszcze jeden film, chce tylko, aby podążał za Northem. Northwest (1959) z czymś w podobnym duchu, żeby zarobić pieniądze. Sir Alfred jednak chce zamieszać swoje twórcze soki, w przeciwieństwie do tego, co robił ostatnio z jakimkolwiek filmem. Wbrew pragnieniom innych, w tym Almy, jest zdeterminowany, że następnym projektem będzie horror, a konkretnie adaptacja książki, projekt, który ostatecznie stanie się Psycho (1960). Aby uzyskać maksymalny efekt, chce kupić wszystkie istniejące kopie książki, które są na rynku, aby publiczność nie miała pojęcia, czego się spodziewać po filmie po jego premierze, i aby plan był zamknięty. Podczas gdy Alma wiernie wspiera go w tym przedsięwzięciu, Barney Balaban (Richard Portnow), prezes Paramount Pictures i Geoffrey Shurlock (Kurtwood Smith) z Radą Cenzorów, nie wspierają go, ten pierwszy, który odmawia sfinansowania filmu, co prowadzi do tego, że Sir Alfred musiał znaleźć alternatywne finansowanie lub samofinansowanie, co doprowadziłoby do ruiny finansowej, jeśli film nie zarobi pieniędzy, a ten ostatni grozi, że nie przedstawi certyfikatu w sprawie proponowanej sceny prysznica. To tylko dwie zewnętrzne przeszkody poza pewnymi problemami na planie, w tym wzajemna niechęć Sir Alfreda do współ-gwiazdowej Very Miles (Jessica Beil), ze względu na ich poprzednie sytuacje w pracy. Przez to wszystko mogą pojawić się problemy w domu, ponieważ Sir Alfred podejrzewa Almę o romans z pisarzem Whitfieldem Cookiem (Danny Huston), który chciał, aby Sir Alfred użył swojego najnowszego rękopisu jako podstawy do kontynuacji North przez Northwest ( 1959), podczas gdy Alma, który od dawna rozpaczał z powodu obsesji Sir Alfreda na punkcie jego czołowych dam, w szczególności Grace Kelly, po prostu chce czegoś w swoim życiu oddzielonego od niego.

Były policjant, Nick Cassidy, został oskarżony o kradzież cennego diamentu dwa lata temu. Teraz, gdy uciekł z więzienia, ma wreszcie szansę udowodnić, że jest niewinny. Aby to osiągnąć, zatrzymuje się na czas, stojąc na gzymsie nowojorskiego budynku, przekonując wszystkich, że zamierza popełnić samobójstwo. Obok jego brat, Joey Cassidy, i dziewczyna jego brata, Angie, próbują ukraść diament, w którego kradzież Nick został wrobiony. Ale sprawy wymykają się spod kontroli, gdy coraz więcej osób zdaje sobie sprawę, kim naprawdę jest Nick. Wkrótce staje się jasne, że najbezpieczniejszą opcją Nicka jest skok.