„Mary and Max” to przejmująca historia, która opisuje korespondencyjną relację między dwojgiem bardzo różnych ludzi, która obejmuje prawie dwie dekady na dwóch kontynentach. Choć prowadzą zupełnie inne życie, oboje łączą się przez wzajemne dziwactwa i izolację: Mary Dinkle jest pucołowatą, samotną ośmiolatką z niefortunnym znamię na czole. Mieszka na przedmieściach Melbourne w Australii, Max Horovitz jest chorobliwie otyłym 44-letnim byłym żydowskim ateistą z zespołem Aspergera, który żyje w chaosie Nowego Jorku. „Mary and Max” to kronika życia Mary, która dorasta, aby stać się odnoszącą sukcesy pisarką, oraz Maxa, który dorasta od średniego do późnego wieku. Przez lata komunikacji każdy z nich oferuje sobie nawzajem wsparcie, porady i możliwość spojrzenia na życie z innej perspektywy.

Paranoiczny generał brygady Jack D. Ripper z bazy sił powietrznych Burpelson, uważając, że fluoryzacja amerykańskich zasobów wody jest sowieckim spiskiem mającym na celu zatrucie ludności USA, jest w stanie przeprowadzić przez mechanizm tylnych drzwi atak nuklearny na Związek Radziecki bez wiedzy swoich przełożonych, w tym Przewodniczącego Połączonych Szefów Sztabów, generała Bucka Turgidsona i prezydenta Merkina Muffleya. Tylko Ripper zna kod do wycofania bombowców B-52 i wyłączył komunikację z Burpelsonem, aby chronić ten atak. Oficer wykonawczy Rippera, kapitan Grupy RAF Lionel Mandrake (z Wielkiej Brytanii), który jest przetrzymywany w Burpelson przez Rippera, uważa, że ​​zna kody odwołań, jeśli tylko może przekazać wiadomość światu zewnętrznemu. Tymczasem w pokoju wojennym Pentagonu kluczowe osoby, w tym Muffley, Turgidson i naukowiec i doradca nuklearny, były nazista dr Strangelove, omawiają środki mające na celu powstrzymanie ataku lub złagodzenie jego wybuchu w całkowitą wojnę nuklearną z Sowietami. Wbrew życzeniom Turgidsona, Muffley wprowadza sowieckiego ambasadora Alexiego de Sadesky'ego do Pokoju Wojennego i wzywa swojego szefa, sowieckiego premiera Dimitrija Kisowa, na gorącą linię, aby poinformował go o tym, co się dzieje. Amerykanie w pokoju wojennym są przerażeni, gdy dowiadują się, że Sowieci mają jeszcze niezapowiedziane Urządzenie Zagłady, które zdetonuje, jeśli któryś z ich kluczowych celów zostanie trafiony. Jako Rozpruwacz, Mandrake i ludzie w Sali Wojennej próbują doprowadzić sytuację do ostatecznego celu, major T.J. „King” Kong, jeden z pilotów bombowców B-52, pracuje nad własnym planem rozmieszczenia bomby, gdzie tylko może, na wrogiej ziemi, jeśli nie może dotrzeć do zamierzonego celu.

Bourne po raz kolejny zostaje wydobyty z ukrycia, tym razem nieumyślnie przez londyńskiego reportera Simona Rossa, który próbuje ujawnić Operację Blackbriar – ulepszenie do Projektu Treadstone – w serii felietonów. Bourne umawia się na spotkanie z Rossem i natychmiast orientuje się, że są skanowani. Informacje od reportera przywołują nowy zestaw wspomnień, a Bourne musi wreszcie odkryć swoją mroczną przeszłość, jednocześnie unikając wszelkich starań Kompanii, by go wykorzenić.

Komedia obyczajowa, kontynuacja losów dwóch rodzin zabużańskich, osadników na Dolnym Śląsku, którzy po latach szukają męża dla swej wnuczki, by zdobyć następcę do swojego gospodarstwa. Stary Pawlak, ciężko chory, musi przekazać swą ziemię. Ale starszy syn Witia, ożeniony z Jadźką Kargulówną, więcej gruntów uprawiać nie może, młodszy zaś, Paweł, jest pracownikiem naukowym we Wrocławiu. Cała nadzieja we wnuczce, osiemnastoletniej Ani. Pawlak i Kargul postanawiają ją wydać za mąż za młodego technika mechanizacji rolnictwa Zenka. Ich intrygi doprowadzają do zaskakujących i zabawnych sytuacji.

Nowy Jork, rok 1965. Aktor Guy Woodhouse (John Cassavetes) i jego żona Rosemary (Mia Farrow) wynajmują mieszkanie w starej kamienicy. Kilka dni później młoda sąsiadka popełnia samobójstwo, zaś Woodhouse'owie poznają starsze małżeństwo: Minnie (Ruth Gordon) i Romana (Sidney Blackmer) Castevetów, które przygarnęło kobietę. Guy jest pod wrażeniem sąsiadów, zaś Rosemary, zniechęcona wścibstwem Minnie, zachowuje wobec nich rezerwę. Wkrótce Guy dowiaduje się, że jego kontrkandydat do ważnej roli oślepł, a rola przypadła jemu. Urządza dla żony i siebie romantyczną kolację z deserem przygotowanym przez Minnie. Wkrótce Rosemary dostaje silnych zawrotów głowy, a w sennych majakach widzi "demoniczne oczy" i gwałcącego ją potwora. Kilka tygodni później kobieta dowiaduje się, że jest w ciąży i za radą Castevetów oddaje się pod opiekę doktora Sapirsteina (Ralph Bellamy). Przyjaciel Rosemary, Hutch (Maurice Evans), jest zaniepokojony jej wyglądem i bólami ignorowanymi przez lekarza. Gdy po kilku miesiącach bóle nie mijają, przyjaciółki doradzają Rosemary zasięgnięcie opinii innego lekarza, na co Guy reaguje odmową. Kilka tygodni przed porodem Rosemary dowiaduje się o śmierci Hutcha, który spędził ostatnie miesiące w szpitalu po nieoczekiwanym zapadnięciu w śpiączkę. Tuż przed śmiercią kazał jej jednak przeczytać tajemniczą książkę o czarnej magii.

George w drodze do pracy spotyka kobietę swoich marzeń. Przez nieuwagę traci ją z oczu. Podłamany udaje się do swojego biura. Tam, spoglądając przez okno, zauważa, iż dziewczyna, którą widział rano, pracuje w budynku na przeciwko. Postanawia nie zmarnować kolejnej okazji danej przez los.

Na wiejską parafię, która jest miejscem resocjalizacji dla więźniów, trafia neonazista Adam. Na miejscu poznaje jeszcze dwóch przestępców odbywających tu karę, Araba - terrorystę i byłego tenisistę - alkoholika. Jednak najbardziej zdumiewającą postacią wydaje się być gospodarz, pastor Ivan. To właśnie między Ivanem i Adamem rozegra się wciągająca próba charakterów. Czy zły do szpiku kości człowiek może być niewrażliwy na bezinteresowne dobro?

Na początku lat 70. Sixto Rodriguez był piosenkarzem folkowym z Detroit, który miał krótką karierę nagraniową, mając tylko dwa dobrze przyjęte, ale nie sprzedające się albumy. Nieznany Rodriguezowi, jego muzyczna historia kontynuowana była w RPA, gdzie stał się ikoną muzyki pop i inspiracją dla pokoleń. Od dawna krążą tam plotki, że zginęli przez samobójstwo, kilku fanów w latach 90. postanowiło poszukać prawdy o losie swojego bohatera. Poniżej znajduje się dziwnie pokrzepiająca historia, w której odkryli znacznie więcej w swoich poszukiwaniach, niż kiedykolwiek mieli nadzieję, podczas gdy robotnik budowlany z Detroit odkrył, że jego utracone artystyczne marzenia mimo wszystko się spełniły.

1903 Londyn. Ostatnie dzieło znanego dramatopisarza J.M. Barrie (James) zebrało mniej niż pozytywne recenzje, o czym wiedział, że tak będzie jeszcze przed pojawieniem się sztuki. Ta porażka wywiera presję na Jamesa, aby szybko napisał kolejną sztukę, ponieważ impresario Charles Frohman potrzebuje kolejnej, która zastąpi porażkę w utrzymaniu rentowności jego teatru. Wychodząc na spacer ze swoim psem, aby pozwolić popłynąć jego twórczym sokom, James natrafia na rodzinę Llewelyn Davies: niedawno owdowiałą Sylvię Llewelyn Davies (córkę nieżyjącego już pisarza George'a L. Du Mauriera) i jej czterech dorastających synów. James i członkowie rodziny stają się przyjaciółmi, w dużej mierze dzięki temu, że on i chłopcy mogą rozwijać w sobie wyobraźnię dzieci, a James jest po prostu największym z nich pod tym względem. Sylvia wita w swoim życiu również Jamesa, który staje się jego ważną i integralną częścią. Wśród sześciu z nich jedynym, który nie chce brać udziału, jest trzeci z Sylvii, Peter Llewelyn Davies, który wciąż opłakuje rzeczywistość swojego życia, gdzie pewnego dnia był tam jego ojciec planując rodzinną wycieczkę i pojechał na następny. Dwie inne osoby, które nie doceniają Jamesa w życiu Llewelyn Davies to: jego żona Mary Barrie, która zawsze czuje potrzebę bycia odpowiedzialną w swoim związku i która czuje się zagrożona jego przyjaźnią z niezamężną kobietą; oraz Emma du Maurier, apodyktyczna matka Sylwii, która widzi w nim przeszkodę w kontynuowaniu życia z innym potencjalnym mężem oraz przeszkodę w utrzymaniu dyscypliny wśród chłopców. James wciąż ma nadzieję, że wyrwie Petera z narzuconej mu skorupy, ale w trakcie tego procesu pojawia się pomysł na kolejną sztukę opartą na amalgamacie jego i Petera, tę sztukę, która ostatecznie staje się tym, co Charles postrzega jako w dużej mierze nie do pokonania, a tym samym skazane na zagładę. produkcja pod tytułem „Piotruś Pan”. Ten proces pomagania Peterowi może cofnąć się o krok, gdy wydaje się, że Sylvia może wkrótce spotkać podobny los jak jej zmarły mąż.

Jako chłopiec młody Bruce Wayne patrzył z przerażeniem, jak jego rodzice-milionerzy giną na jego oczach. Trauma, która doprowadziła go do obsesji zemsty, ale los okrutnie odbiera mu szansę. Po zniknięciu na wschodzie, gdzie szuka porady u niebezpiecznego, ale honorowego przywódcy kultu ninja, znanego jako Ra's Al-Ghul, wraca do swojego teraz rozpadającego się Gotham City, opanowanego przez zorganizowaną przestępczość i niebezpieczne osoby manipulujące systemem, podczas gdy firma, którą odziedziczył, powoli się rozrasta. wyciągnięty spod niego. Odkrycie jaskini pod jego posiadłością i prototypowy pancerz skłania go do przyjęcia nowej postaci, która wzbudzi strach w sercach ludzi, którzy czynią źle, staje się Batmanem. W nowym przebraniu, z pomocą wschodzącego gliniarza Jima Gordona, Batman postanawia rozprawić się z różnymi nikczemnymi intrygami wprowadzanymi przez osoby takie jak mafia Don Falcone, pokręcony lekarz/handlarz narkotyków Jonathan „The Scarecrow” Crane oraz tajemnicza osoba trzecia, która jest dość zaznajomiona z Wayne'em i czeka, by uderzyć, gdy nadejdzie odpowiedni czas.

Pracujący w zakładzie przemysłowym jako zaopatrzeniowiec Filip Mosz (Jerzy Stuhr) kupuje amatorską kamerę filmową. Pragnie uwiecznić narodziny i rozwój swojej córki. Niespodziewanie z zakładu pracy otrzymuje propozycję nakręcenia filmu z okazji 5-lecia istnienia przedsiębiorstwa. W zakładzie powstaje amatorski klub filmowy, nad którym patronat obejmuje sam dyrektor (Stefan Czyżewski).

Jest rok 2035. Nieznany wirus niszczy ludzkość. Tylko 1% populacji uchodzi z życiem. Ludzie żyją pod ziemią. Więzień James Cole zostaje wysłany w przeszłość do roku 1996, aby zebrać informacje na temat pochodzenia wirusa. Jednak w wyniku pomyłki trafia do roku 1990, gdzie natychmiast aresztuje go policja.

Po śmierci Joe'go (Kyle Chandler), starszego brata, Lee Chandler (Casey Affleck), zaszokowany wiadomością, że brat powierzył mu opiekę nad swoim synem Patrickiem (Lucas Hedges), wraca w rodzinne okolice. Lee rzuca wszystko i przenosi się do Manchester-by-the-Sea, zmuszony zmierzyć się z wydarzeniami przeszłości, które sprawiły, że rozstał się z żoną – Randi (Michelle Williams) i opuścił miasteczko, w którym wyrastał.

Rycerz Antonius Block (Max von Sydow) powraca wraz z giermkiem Jönsem (Gunnar Björnstrand) z wyprawy krzyżowej. Gdy po rycerza niespodziewanie przychodzi Śmierć (Bengt Ekerot), ten wyzywa ją na szachowy pojedynek o własne życie i toczy trudną partię w trakcie całej podróży do domu. Wędrówka przez dotknięte zarazą terytorium, którego mieszkańcy miotają się pomiędzy sacrum surowych praktyk pokutnych a profanum nieskrępowanej zabawy i nieprawości, podsyca w zobojętniałym Blocku refleksję nad losem człowieka. Świadom zbliżającego się końca, znużony swoją egzystencją rycerz stara się nie tyle wygrać, co przedłużyć samą grę i zyskać na czasie, by znaleźć odpowiedzi na dręczące go pytania o istnienie Boga, sens ludzkiego życia i istotę przemijania.

Thelma (Geena Davis) jest gospodynią domową, żoną sprzedawcy dywanów. Jej życie sprowadza się do dbania o dom i gotowania posiłków mężowi, który traktuje ją jak duże, pozbawione własnego zdania, dziecko. Louise (Susan Sarandon), kobieta dojrzała, jest kelnerką, znudzoną i sfrustrowaną codziennym powtarzaniem tych samych czynności. Od lat żyje z muzykiem Jimmym (Michael Madsen), który nie może zdecydować się na małżeństwo. Pewnego dnia obie przyjaciółki postanawiają oderwać się od codzienności i wybrać na weekend do wynajętego domku w górach. Zatrzymują się na drinka w przydrożnym barze. Tam za sprawą alkoholu, muzyki i tańców Thelma rozluźnia się. Rozbawiona wychodzi na powietrze z poznanym przed chwilą mężczyzną. Przeżywa szok, gdy ten na parkingu próbuje ją zgwałcić. Z opresji wybawia ją Louise, zabijając napastnika. Przerażone tym, co się stało, przyjaciółki uciekają w kierunku Meksyku - mitycznego celu podróży wszelkich banitów...

Tajemniczy królik stoi w pracowni wypełnionej po brzegi rysunkami, pudełkami, miksturami, trzymając w ręku książkę i wpatrując się w klepsydrę. Czasomierz odwraca się i zaczyna przesypywać piasek. Zwierzak zagląda do książki, po czym rozpoczyna tworzenie swojego dzieła.

Marty, znudzony i przygnębiony zebra ze słynnego zoo w Central Parku, pragnąc swobodnie wędrować po rozległych krajobrazach Matki Afryki, ucieka z więzienia w noc swoich dziesiątych urodzin. Jednak po nieudanej próbie ratowania przez towarzyszy Marty'ego — Alexa, zadowolonego lwa; Melman, płochliwa żyrafa, i Gloria, rezolutna hipopotam – przyjaciele znajdą się w skrzyniach i wysłani do odległego rezerwatu dzikiej przyrody, by wylądować na piaszczystych wybrzeżach egzotycznego Madagaskaru. W końcu marzenie Marty'ego się spełni; niemniej jednak, co to naprawdę znaczy być naprawdę dzikim zwierzęciem?

Manuela (Cecilia Roth) mieszka sama z dorastającym synem Estebanem, który interesuje się literaturą. Pisze opowiadanie o swojej mamie, zatytułowane "Wszystko o mojej matce". Zapisuje je w notesie, z którym nigdy się nie rozstaje. Następnego dnia kończy siedemnaście lat. Z okazji urodzin idą do teatru na "Tramwaj zwany pożądaniem". Oboje - matka i syn - uwielbiają Humę Rojo (Marisa Paredes), aktorkę, która gra Blanche Dubois. Gdy wychodzą z teatru pada deszcz. Esteban chce poprosić Humę o autograf. Mimo ulewy Manuela i Esteban czekają przed wyjściem dla aktorów, kryjąc się przed deszczem w bramie. Matka zamyślona, milcząca przygląda się spadającym kroplom...

Benigno (Javier Cámara) jest pielęgniarzem, samotnym maminsynkiem, głęboko zadurzonym w pięknej balerinie Alicii (Leonor Watling). Alicia wskutek wypadku samochodowego zapada w śpiączkę na cztery lata. Benigno jest przy niej dzień i noc, nie przestaje do niej mówić, uważa bowiem, że to jej pomoże. Równolegle do tej miłosnej historii Almodóvar tworzy na ekranie historię pary dwojga ludzi - torreadorki Lydii (Rosario Flores) i dziennikarza Marco (Darío Grandinetti), który po swoich wzlotach i upadkach w filmie odnajduje swoją drugą połówkę... Pewnego dnia Benigno wybiera się na balet i dziwi się widząc mężczyznę płaczącego ze wzruszenia na siedzeniu obok. Miesiąc później Benigno spotyka tego mężczyznę w szpitalu. Nazywa się Marco i jest partnerem Lydii, kobiety, która zapadła w śpiączkę po tym, jak zaatakował ją byk. Tragedia jest punktem spójnym, w jej wyniku tworzy się prawdziwa, męska przyjaźń.

Ścieżka przyszłości Franceski Johnson (Meryl Streep) wydaje się być przeznaczona, gdy niespodziewane rozwidlenie dróg powoduje, że zaczyna kwestionować wszystko, czego oczekuje od życia. Podczas gdy jej mąż i dzieci wyjeżdżają na Illinois State Fair latem 1965 roku, Robert Kincaid (Clint Eastwood) zamienia się w farmę Johnsonów i pyta Francescę o drogę do Roseman Bridge. Francesca dowiaduje się później, że przebywał w stanie Iowa na zlecenie magazynu National Geographic. Niechętnie widzi, że jest zupełnie obcy, a potem zgadza się pokazać mu mosty i stopniowo opowiada o swoim życiu z bycia panną młodą z Włoch, która nadaje tempo temu słodko-gorzkiemu i aż nazbyt krótkiemu romansowi jej życie. Poprzez ból rozłąki ze swoją sekretną miłością i głęboką izolację, którą czuje, gdy pochłaniają ją szczegóły jej życia, zapisuje swoje myśli o czterodniowym romansie, który pochłonął trzy dzienniki. Dzienniki są znalezione przez jej dzieci po tym, jak prawnik przejrzał testament Franceski i całą zawartość, która daje klucz do jej skrzyni nadziei w sypialni, w której znajdowały się niektóre jej i Roberta rzeczy. Przesłanie, które czerpią z pamiętników, dotyczy tego, co musisz zrobić, aby być szczęśliwym w życiu. Po dowiedzeniu się, że skremowane szczątki Roberta Kincaida zostały porozrzucane przy moście Rosemana i że ich matka poprosiła o kremację i prochy, by rozsypać jej prochy przy moście Rosemana, dzieci muszą zdecydować, czy uhonorować ostatnie życzenie matki, czy też pochować ją obok ojca jako rodzina planowała. Na podstawie powieści Roberta Jamesa Wallera jest to opowieść o wyjątkowej miłości, która zdarza się tylko raz w życiu, jeśli masz szczęście.

Według obliczeń NASA za 18 dni ma dojść do zderzenia ogromnego asteroidy z Ziemią. Szansą na ocalenie planety może być dotarcie do obiektu promem kosmicznym, przewiercenie go i umieszczenie w otworach ładunków, których wybuch spowoduje zmianę trasy lotu planetoidy. Szef NASA (Billy Bob Thornton) wzywa, więc z Teksasu na pomoc Harrego (Bruce Willis), specjalistę w dziedzinie wiertnictwa. On oraz jego ludzie przechodzą w centrum lotów kosmicznych przyspieszone szkolenie. Następnie wyruszają z ryzykowną misją w kosmos. Muszą zniszczyć asteroidę, zanim dojdzie do tragedii.

Kathy Bates to Evelyn Couch, nieszczęśliwa gospodyni domowa przygnębiona życiem. Mary Stuart Masterson to Imogene Louise (Idgie) Threadreadgoode, miejscowa chłopczyca, która przeklina, pali, pije, uprawia hazard i nigdy nie chodzi do kościoła. Mary-Louise Parker jest nieskazitelną Ruth Jamison, córką kaznodziei i jedynaczką odpowiedzialną za działalność BYO i młodzieżą w kościele oraz samą Idgie. Jessica Tandy to Virginia (Ninny) Threadreadgoode, szwagierka Idgie. Idgie i Ruth mieszkały w latach dwudziestych i trzydziestych w Whistle Stop w stanie Alabama. Ninny też to zrobiła i opowiada o przygodach dwóch kobiet Evelyn Couch, która traktuje te historie jako inspirację dla własnego życia.

Zagadkowy tytuł oznaczający w dialekcie romańskim "pamiętam" znakomicie oddaje poetykę i nastrój tego obrazu. Jest to opowieść o jednym z miasteczek włoskiej prowincji w latach 1930 - 35, kiedy to największy wpływ na sytuację ówczesnych Włoch wywierał kościół i ideologia faszystowska. Przede wszystkim jest to jednak historia mieszkańców włoskiej prowincji - ludzi, których życie upływa obok głównych nurtów życia politycznego i społecznego. Jest to historia leniwego, zamkniętego w sobie, nieprzeniknionego życia włoskiej prowincji, historia obijactwa, mizernych uczuć, śmiesznych po trosze aspiracji i pragnień - mówił o swym filmie Fellini. Reżyser jest daleki od idealizowania wspomnień z dzieciństwa. Jego film jest w równej mierze krytyczny co szyderczy. A mimo to z każdego kadru przebija wzruszenie i czułość wobec spraw i ludzi tamtego świata. Wobec wspomnień, których okruchy uwiecznione zostały z niezwykłą siłą artystycznej wizji. [Opis Filmoteki Narodowej]

Młody dorosły Harold Chasen, samotny i pozbawiony przyjaciół z wyboru, ma obsesję na punkcie śmierci. Fascynacja ta przejawia się w inscenizacji własnych fałszywych samobójstw, prowadzeniu karawanu i chodzeniu na pogrzeby, nawet osób, których nie zna, a wszystko to ku jego rozczarowaniu. zirytowana bogata matka, z którą mieszka. Pani Chasen jest zdeterminowana, aby Harold był „normalny”, w tym wysyłając go na terapię, aby uporał się z jego problemami i znaleźć mu dziewczynę przez komputerowy serwis randkowy. To na serii pogrzebów Harold spotyka Maude, u progu jej osiemdziesiątych urodzin, która również uczestniczy w pogrzebach nieznajomych. W przeciwieństwie do Harolda, Maude ma obsesję na punkcie życia – a dokładniej swojego życia – robi wszystko, co chce, by sprawić sobie przyjemność, niech to diabli, co myślą inni i jak mogą na nich wpłynąć. Ponieważ nie może zabrać ze sobą dóbr materialnych, bardziej interesują ją doświadczenia, wszelkimi dobrami materialnymi, które posiada – często „pożyczyła” bez pytania – tylko po to, by te doświadczenia pogłębiać. Ich przyjaźń opiera się początkowo na tym, jak druga osoba może wspierać własne priorytety. Ale gdy Maude pokazuje Haroldowi, jak naprawdę żyć, Harold zakochuje się w niej. Ich związek, już ograniczony w czasie przez czystą matematykę, jest jeszcze bardziej ograniczony, ponieważ Maude pokazuje mu nie tylko, jak dobrze żyć, ale dobrze umrzeć.

Bezlitosny i wszechpotężny poborca podatkowy króla Hiszpanii, don Salluste, właśnie przebywa w Andaluzji. Jego pojawienie się w okolicy budzi przerażenie wśród chłopów, gdyż jest nieubłagany w pozbawianiu ich ostatniego grosza. W ślad za nim podąża jego kamerdyner Blaze- człowiek miły i wspaniałomyślny, który nie jest już w stanie znosić ciągłych zniewag i przykrości. W związku z tym obmyśla sprytną intrygę.

Krótkometrażowy film Terry'ego Gilliama stanowiący wstęp do pełnometrażowego "Sensu życia według Monty Pythona", będący satyrą na globalizację. Podstarzali pracownicy biura ubezpieczeniowego buntują się przeciwko swoim surowym przełożonym. Przejmują kontrolę nad budynkiem i zamieniają go w... okręt piracki, wyruszając na walkę z gigantami światowej finansjery.

Jest Sylwester. Trzech pijaków opowiada legendę. Legenda ta mówi o tym, że osoba która ostatnia umrze w roku kalendarzowym i na dodatek jest grzesznikiem, będzie musiała prowadzić przez cały następny rok tzw. "Wóz widmo". Jej zadaniem będzie zbieranie dusz umarłych osób... David Holm, jeden z pijaków umiera właśnie jako ostatni człowiek w roku...

We wczesnych latach osiemdziesiątych psychopata Fred Krueger - znany jako Springwood Slasher - zamordował kilkoro dzieci rękawicą wyposażoną w proste żyletki przyczepione do palców. Kiedy głupia decyzja sędziego uwalnia Kruegera, wściekły tłum rodziców, których dzieci terroryzował i mordował, pali Krugera żywcem w kotłowni, w której pracował. Lata po jego śmierci żywe dzieci rodziców odpowiedzialnych za śmierć Kruegera (m.in. Nancy Thompson, córka policjanta, który aresztował Kruegera) przeżywają przerażające koszmary z udziałem spalonego mężczyzny w rękawiczce z żyletkami na palcach. Duch Freda Kruegera nawiedza ich sny, a kiedy najlepsza przyjaciółka Nancy, Tina, umiera gwałtownie we śnie podczas konfrontacji snów z Kruegerem, Nancy zdaje sobie sprawę, że musi znaleźć sposób na powstrzymanie terroru złego psychopaty – albo nigdy więcej nie spać.

Po przeżyciu okropności mistycznego Necronomiconu w „Martwych zła” (1981) na wpół szalony Ash stara się odeprzeć wszechpotężny demoniczny wpływ przeklętego lasu. Ale zło nigdy nie śpi, a wkrótce śmiertelny błąd sprowadzi wszystkich do punktu wyjścia, w tym córkę zmarłego profesora, Annie, jej partnera Eda i parę niczego niepodejrzewających mieszkańców. Teraz, gdy bezbożne fragmenty zapraszają starożytne mroczne duchy do tego świata, torując drogę nadejście czystego zła, stawką jest zdrowie psychiczne. Co wypuścili na Ziemię? Kiedy ostateczną nagrodą są świeże ludzkie dusze, co może powstrzymać rzeczy, które były i będą ponownie?

Ksiądz z Watykanu zostaje wysłany do Sao Paulo w Brazylii, aby zbadać wygląd twarzy Matki Boskiej na boku budynku. Tam słyszy o posągu Matki Boskiej krwawiącej łzami w małym miasteczku poza miastem. Tymczasem na młodej kobiecie w USA zaczynają pojawiać się oznaki stygmatyzacji, rany Chrystusa. Ksiądz z Watykanu łączy się z nią i opiekuje się nią, gdyż coraz bardziej nękają ją stygmaty. Jej tyrady i bredzenia wreszcie zaczynają mieć sens dla księdza, który zaczyna kwestionować, czym była jego religia przez ostatnie 1900 lat.