Jest zima 1929 w Chicago. Przyjaciele i współlokatorzy Jerry i Joe są muzykami zespołu, odpowiednio basistą smyczkowym i saksofonistą tenorowym. Są też głęboko zadłużeni. Kobiecy i gładko rozmawiający Joe to typ faceta do połowy napełnionego szklanką, który uważa, że może szybko zarobić na hazardzie za te niewielkie pieniądze, które zarobi na spłatę długów, podczas gdy bardziej konserwatywny Jerry jest typem faceta, który jest do połowy pusty w szklance. Znajdują się w niewłaściwym miejscu o niewłaściwym czasie, gdy są świadkami zabójstwa gangu przez przemytnika Spatsa Colombo i jego ludzi, Jerry'ego i Joe'ego, którym udaje się uciec z miejsca zdarzenia w ciągu jednego cala ich życia. Chcąc leżeć cicho i wyjechać z miasta z dala od Spats, wyczuwają okazję, gdy dowiadują się, że lokalny zespół jazzowy potrzebuje basisty i saksofonisty na trzytygodniowy koncert w luksusowym tropikalnym kurorcie nadmorskim w Miami, za wszystkie wydatki. Problem?: to całkowicie dziewczęcy zespół, ale nic, czego „Geraldine” i „Josephine” nie mogą przezwyciężyć, ta pierwsza zamiast tego wybrała Daphne jako „swoją” pseudonim sceniczny. Sweet Sue, liderka zespołu, ma dwie podstawowe zasady obowiązujące członków zespołu podczas trasy: zakazu alkoholu i braku mężczyzn. Poza koniecznością unikania Spatsa i jego popleczników oraz utrzymywania pozoru bycia kobietami, zwłaszcza w najbardziej intymnych sytuacjach z innymi członkiniami zespołu, Jerry i Joe mają dwa podstawowe problemy. Po pierwsze, bardziej bezczelny Joe zakochuje się w jednym z pozostałych członków zespołu, na ukulele i wokalistce Sugar Kane Kowalczyku, chociaż Jerry też ją pociąga. Joe robi wszystko, co w jego mocy, aby znaleźć czas, aby wydostać się z dragu, by zauroczyć Sugar podczas pobytu w Miami, wykorzystując całą wiedzę, którą Josephine zbiera bezpośrednio od Sugar na temat tego, co kręci jej wariata w materiałach na potencjalnego męża. Po drugie, Jerry, jako Daphne, zwraca uwagę zamożnego zakochanego Osgooda Fieldinga III, który nie przyjmie odpowiedzi „nie”.