Pedro Almodovar przedstawia dziką komedię, w której sześciu na co dzień spokojnym ludziom nagle puszczą nerwy. Większość z nas żyje w stresie i napięciu. Tylko niektórzy wybuchają. Niedoceniany muzyk, biznesmen, panna młoda, znany milioner, kelnerka oraz specjalista od materiałów wybuchowych powiedzą "dość!" i pokażą wszystkim swoje dzikie oblicze. W świecie, w którym liczy się tylko wydajność i sukces, przechytrzą system i będą walczyć o siebie, nawet jeśli będzie to wymagało przekroczenia cienkiej granicy między normalnością a szaleństwem. "Dzikie historie" ze ścieżką dźwiękową autorstwa nagrodzonego Oscarem Gustavo Santaolalla ("Babel"), największy hiszpańskojęzyczny przebój ostatnich lat, są jak "Pulp Fiction" wyreżyserowane przez Almodóvara w szczytowej formie.

Na początku lat sześćdziesiątych w Cambridge student kosmologii, Stephen Hawking, spotyka średniowieczną hiszpańską studentkę poezji, Jane Hawking; dwa pokrewne duchy z wzajemną ciekawością. Niestety, gdy świat u stóp dwóch młodych marzycieli, w wieku dwudziestu jeden lat, pojawia się straszna diagnoza Hawkinga: ALS: nieuleczalna, postępująca choroba zwyrodnieniowa neuronów ruchowych. W następstwie tej strasznej wiadomości, kiedy lekarze dają Stephenowi tylko kilka lat życia, zdeterminowana i lojalna Jane wkracza do jego życia, poślubia go i ostatecznie mają razem troje dzieci. Ale ponieważ fizyczny upadek Hawkinga stale osłabia jego wątłe ciało, z drugiej strony jego umysł pozostaje bystry, zawsze dążąc do tego pojedynczego równania, które mogłoby wyjaśnić nieuchwytną „Teorię wszystkiego”. Do tej pory Stephen Hawking, który ma około siedemdziesięciu lat, nie ma planów przejścia na emeryturę, niestrudzenie próbując udowodnić swoją teorię.

W Chicago odnoszący sukcesy i nieetyczny obrońca Hank Palmer broni szumowin, ponieważ jego jedynym interesem jest zdobycie pieniędzy. Hank jest w rozwodzie, a kiedy umiera jego matka, jego brat Glen wzywa go na pogrzeb, a on zostawia córkę z żoną. Podróżuje do swojego rodzinnego miasta, Carlinville w stanie Indiana, i spotyka Glena, jego ojca, z którym nie ma kontaktu, sędziego Josepha Palmera oraz jego powolnego brata Dale'a, który ma obsesję na punkcie robienia filmów. Spotyka również swoją dawną ukochaną Samanthę Powell. Następnego ranka Hank i jego bracia zauważają, że samochód ich ojca jest uszkodzony i Hank jedzie na lotnisko, by polecieć z powrotem do Chicago. Kiedy Hank jest w samolocie gotowym do lotu, odbiera telefon od Glena z informacją, że ich ojciec został oskarżony o uderzenie i ucieczkę, a ofiarą jest Mark Blackwell, nikczemny mężczyzna, który został skazany przez Josepha Palmera po zabiciu nastolatka. Hank wraca, ale jego ojciec nie pamięta z wypadku. Wkrótce ich nierozwiązane problemy wkraczają na linię obrony Hanka, a prokurator Dwight Dickham chce zobaczyć sędziego Palmera za kratkami, aby zemścić się na zwycięstwie Hanka w procesie z przeszłości. Wraz z wyrokiem zostają ujawnione tajemnice.

W San Fransokyo czternastoletni Hiro Hamada jest małym geniuszem, który zarabia na nielegalnych walkach robotów. Jego starszy brat, student college'u Tadashi, ratuje Hiro przed niebezpiecznym gangiem i zabiera go do swojego laboratorium na uniwersytecie, aby przekonać go, by zapomniał o walkach. Tadashi pokazuje swojemu robotowi-pielęgniarce Baymaxowi, że rozwija się do Hiro i przedstawia swojego młodszego brata swoim przyjaciołom Go Go Tomago, Wasabi, Honey Lemon i Fredowi. Kiedy Hiro poznaje swojego idola, profesora Roberta Callaghana, postanawia wstąpić na uniwersytet. Hiro musi wymyślić coś, co przyciągnie uwagę Callaghana, i na uniwersyteckie targi naukowe przywozi malutkie roboty zwane mikrobotami, które przydają się w wielu zastosowaniach. Przedsiębiorca Alastair Krei chce kupić mikroboty, ale Hiro woli zostać z Callaghanem na uniwersytecie. Kiedy Hiro i Tadashi opuszczają jarmark, wybucha pożar i Tadashi wraca na miejsce, by uratować Callaghan. Jednak budynek wybucha, a Tadashi umiera. Później Hiro aktywuje Baymaxa, a robot podąża w kierunku wskazanym przez ostatniego mikrobota trzymanego z Hiro. Chłopak goni Baymaxa i trafiają do opuszczonego budynku. Hiro odkrywa, że ​​ktoś produkuje mikroboty i zostaje zaatakowany przez zamaskowanego mężczyznę, który kontroluje mikroboty. Udaje im się uciec, a Hiro postanawia włączyć zbroję i kolejny chip do Baymaxa, aby uczynić go mistrzem w walkach. Śledzą zamaskowanego mężczyznę do portu, ale Go Go Tomago, Wasabi, Honey Lemon i Fred przybywają wezwani przez Baymax. Zamaskowany mężczyzna atakuje grupę i łączą siły, tworząc Big Hero 6, używając zbroi i swoich umiejętności, aby schwytać zamaskowanego mężczyznę, który ich zdaniem to Alastair Krei. Ale mają ogromną niespodziankę.

Minęło pięć lat, odkąd Czkawka i Szczerbatek zdołali zjednoczyć smoki i wikingów na wyspie Berk. Podczas gdy Astrid, Sączysmark i reszta gangu rzucają sobie wyzwanie w wyścigach smoków (nowy ulubiony sport kontaktowy na wyspie), nierozłączna para podróżuje po niebie, kreśląc mapy niezidentyfikowanych terytoriów i odkrywając nowe światy. Kiedy jedna z ich przygód prowadzi do odkrycia tajemnej jaskini lodowej, w której mieszkają setki nowych dzikich smoków i tajemniczego Smoczego Jeźdźca, dwójka przyjaciół znajduje się w centrum bitwy o obronę pokoju. Teraz Czkawka i Szczerbatek muszą zjednoczyć się, aby stanąć w obronie tego, w co wierzą, jednocześnie zdając sobie sprawę, że tylko razem mogą zmienić przyszłość zarówno ludzi, jak i smoków.

Nastolatka odwiedza pomnik pisarza, który napisał książkę „The Grand Budapest Hotel”. Inspiracją do napisania tej książki autora w 1968 roku był pobyt w tym hotelu, położonym w europejskim górzystym kraju, dawniej Żubrówce. Niegdyś luksusowy hotel, w 1968 roku przeżył ciężkie czasy. Autor poznaje ówczesnego obecnego właściciela, pana Zero Moustafę (F. Murray Abraham), który opowiada historię o tym, jak został właścicielem hotelu i dlaczego trzyma się go i utrzymuje go w otwartej przestrzeni, mimo że najwyraźniej nie zarabia na nim pieniędzy. Historia Zero zaczyna się w 1932 roku, kiedy hotel był w swojej złotej erze. Zero (Tony Revolori) był początkującym imigrantem w lobby, który, jak wszyscy inni pracownicy hotelu, był pod opieką M. Gustave (Ralph Fiennes), oddanego concierge. Gustave starał się zadowolić, dając gościom wszystko, czego chcieli, zwłaszcza zamożne blondynki. Historia w dużej mierze obraca się wokół jednej z tych kobiet, bogatej Madame Céline Villeneuve Desgoffe-und-Taxis – lepiej znanej jako Madame D. (Tilda Swinton) – jej oportunistycznego syna Dmitriego (Adrian Brody), który pozostawił w spadku cenny obraz zatytułowany „Chłopiec”. z Apple” do Gustave'a, tajemniczych okoliczności związanych z jej śmiercią, która początkowo została przypisana Gustave'owi, oraz prób Zero, jego dziewczyny - asystentki piekarza o imieniu Agatha (Saoirse Ronan) - i innych, aby oczyścić imię Gustave'a, podczas gdy Dmitri robi wszystko, czego potrzebuje zdobyć to, co uważa za słusznie jego, a mianowicie obraz.

Wczesna kariera kardiochirurga Zbigniewa Religi. Mimo trudnych realiów Polski lat 80. z powodzeniem prowadzi zespół lekarzy do pierwszej w kraju transplantacji serca ludzkiego.

Andrew (Miles Teller) jest utalentowanym młodym perkusistą, uczniem konserwatorium muzycznego na Manhattanie. Chłopak marzy o wielkiej karierze. Dużym krokiem ku temu jest włączenie go do szkolnej orkiestry jazzowej prowadzonej przez okrutnego nauczyciela Terence'a Fletchera (J.K. Simmons), który często wyładowuje swoje frustracje na uczniach. Pod kierunkiem bezwzględnego Fletchera, Andrew zaczyna dążyć do doskonałości za wszelką cenę - nawet własnego człowieczeństwa.

Prawie trzy dekady po bliskim spotkaniu czwartego rodzaju, międzygalaktyczny banita, Peter Quill, znany również jako Star-Lord, kradnie cenny artefakt znany jako Kula, chcąc go sprzedać. Teraz znany padlinożerca musi zawrzeć niełatwy sojusz ze swoimi współwięźniami — adoptowaną córką Thanosa, Gamorą; były przestępca Drax the Destroyer; genetycznie ulepszona istota, Rocket Raccoon, i organizm roślinopodobny, Groot, aby udaremnić złe plany radykalnego watażka Kree, Ronana Oskarżyciela. Czy niedopasowani Strażnicy Galaktyki są ostatnią nadzieją kosmosu?

W niedalekiej przyszłości na amerykańskim Środkowym Zachodzie Cooper, były inżynier naukowy i pilot, jest związany ze swoją ziemią uprawną ze swoją córką Murph i synem Tomem. Gdy niszczycielskie burze piaskowe pustoszą uprawy na Ziemi, mieszkańcy Ziemi zdają sobie sprawę, że ich życie tutaj dobiega końca, gdy zaczyna brakować żywności. W końcu natknąłem się na NASA. bazy w pobliżu domu Coopera, zostaje poproszony o udanie się na śmiałą misję z kilkoma innymi naukowcami do tunelu czasoprzestrzennego z powodu naukowego intelektu i zdolności Coopera do pilotowania samolotów, w przeciwieństwie do innych członków załogi. Aby znaleźć nowy dom w czasie, gdy Ziemia się rozpada, Cooper musi zdecydować, czy zostanie, albo zaryzykuje, że nigdy więcej nie zobaczy swoich dzieci, aby ocalić rasę ludzką, znajdując inną nadającą się do zamieszkania planetę.

Pettson i Findus powracają… do swoich początków! Czy gadający kot w zielonych ogrodniczkach może zostać przyjacielem człowieka? Jak to wszystko się zaczęło? Rozbrykany Findus trafia pod opiekę cichego Pettsona i wywraca jego spokojne życie do góry nogami.

Południe Hiszpanii, rok 1980. Dwaj detektywi z Madrytu łączą siły w celu zbadania sprawy brutalnych morderstw młodych dziewczyn. Juan i Pedro pod względem ideologicznym różnią się diametralnie, ale muszą odłożyć na bok wszelkie animozje i to, co ich dzieli. Przed nimi zadanie schwytania bezwzględnego mordercy, od lat terroryzującego społeczność miasteczka, nad którą unosi się cień zupełnego lekceważenia kobiet, wynikającego z mizoginicznej tradycji.

Harold i jego żona od 40 lat święcili sukcesy jako właściciele dobrze prosperującego sklepu meblowego Lunde. Wszystko się zmienia, gdy na rynek wkracza nowy potężny gracz w branży - sieć sklepów IKEA. Harold jest zmuszony zamknąć biznes, a urażona duma pali go mocniej niż sos z papryczek chili. Pod wpływem impulsu, uzbrojony w rewolwer, wsiada do swojego starego Saaba i wyrusza do Almhutt w Szwecji, aby porwać założyciela Ikei, Ingvara Kamprada. Harold realizuje z sukcesem swój plan, ale porwany przez niego Kamprad wydaje się być z tego powodu całkiem zadowolony.

Boże Narodzenie jest coraz bliżej i przedszkolaki przygotowują się na ten wyjątkowy czas. Zarówno w domu, jak i w przedszkolu panuje już świąteczna atmosfera. Emma czeka również na szczeniaczki Bassy, które lada chwila mają się pojawić na świecie. Jednak nie wszystko idzie według planów. Dziadek Emmy chce wyjechać do domku na wsi razem z Esther i jej siostrą. Dziewczynka czuje się zawiedziona tym, że nie spędzą wspólnie najważniejszego dnia w roku. No i na dodatek wciąż nie ma śniegu. Emma wpada na pomysł, by napisać list do Świętego Mikołaja. Jeśli ktoś może sprawić, by święta jednak były magiczne, to tylko on!

Trzy młode zwierzaki wyruszają na poszukiwanie Świętego Mikołaja, aby przekazać swoją listę życzeń wraz z prezentami.

Obok samolotów transportowych ONZ maleńki samolot, który reżyser Hubert Sauper pomógł zbudować, wygląda jak zabawka. Lądując na pasach trawiastych i na lotniskach wojskowych w Sudanie, na krótko przed podziałem kraju w 2011 r., odwiedza ludzi i miejsca w jednym z najbardziej dezorientujących politycznie regionów świata. Sauper spotyka się i przeprowadza wywiady zarówno z sudańskimi, jak i międzynarodowymi decydentami, politykami i spekulantami, ale też nawiązuje przypadkowe znajomości. Odwiedza chińskich robotników naftowych w ich koszarach, gdy oglądają niemiecki serial science-fiction „Raumpatrouille Orion”, kręcą głowami na europejskie marzenia o byciu główną potęgą i zastanawiają się nad kulturową przepaścią między nimi a Afrykanami, która wymaga pewnych „środków ostrożności”. Miejscowa ludność po drugiej stronie ogrodzenia pól naftowych boi się eksmisji ze swoich nędznych chat. W telewizji Hillary Clinton twierdzi, że „my” nie chcemy nowej formy kolonializmu w Afryce, podczas gdy jej rodacy zachwycają się „sytuacjami, w których wszyscy wygrywają”. Ale kim właściwie jest „my”? Film rezygnuje z odpowiedzi, by uświadomić nam złożoność jednego z najbardziej kontrowersyjnych pytań naszych czasów. Zagadkowy, wyzywający i prowokujący dokument.

Kobieta, która bada motyle i ćmy, testuje granice swojego związku ze swoim lesbijskim kochankiem.

Yula to piękna 10-letnia dziewczynka, która żyje w cieniu obfitości Moskwy – na największym w Europie złomowisku o nazwie Svalka. Położona 13 mil od Kremla, na obrzeżach wielkiej wizytówki Putina, Svalka to ogromna góra śmieci, wysoka na 17 pięter i rozciągająca się na ponad 2 mile. Jest to ogrodzony, otoczony murem teren, silnie strzeżony przez ochronę, aby powstrzymać intruzów. Nie wolno tu wchodzić ani filmować, gdzie wewnątrz murów śmietniska niekontrolowana jest działalność przestępcza. Kiedy ktoś wjeżdża na Svalkę, staje się niewolnikiem zatrudnionym przez mafię, która prowadzi nielegalne centra recyklingu na wysypisku. Wódka jest tutaj walutą. Dla większości ludzi, którzy wchodzą na Svalkę, jest to ostatni przystanek przed śmiercią, zwłaszcza gdy zimne rosyjskie zimowe burze przetaczają się przez tę górę pustkowi. Choć życie jest dla mieszkańców Svalki ponure i ponure, to jednak wydobywa z ludzi to, co najlepsze. Hojnie dzielą się ze sobą wódką i ostatnią bułką tartą oraz otwierają swoje zrujnowane szopy, aby schronić tych, którzy tego potrzebują. Pomimo nędzy, jaką życie tutaj ma do zaoferowania, ludzie dążą do normalności. Yula farbuje włosy i robi makijaż, żeby wyglądać pięknie. Żartuje; słucha muzyki przepięknie wykonywanej przez Dimę „Gitarzystę”. Czyta czasopisma, które znajduje na śmietniku, i słucha radia, aby wiedzieć, co dzieje się w świecie zewnętrznym, na który może tylko spojrzeć z góry śmieci. Od dzieciństwa Yula, podobnie jak inni, którzy mieszkają z nią na śmietniku, związała koniec z końcem, sortując moskiewskie śmieci. Marzy o ucieczce z tej opustoszałej krainy, jednak rok po roku mija i nic się dla niej nie zmienia. „Chciałbym mieć nadzieję na najlepsze, ale tak się nigdy nie dzieje. Dzieją się tylko złe rzeczy, a one stają się coraz gorsze. Może to działa wstecz. Powinieneś mieć nadzieję na najgorsze, wtedy wszystko będzie dobrze”. 16-letnia Yula. Film przez 14 lat śledzi życie Yuli – od jej niewinnych dziecięcych zabaw z innymi dziećmi, przez jej pierwszą miłość jako nastolatka, aż jako dorosła kobieta zdaje sobie sprawę, że jej przyszłość leży w jej własnych rękach i to koniec. dla niej — i dla niej samej — aby zmienić jej przeznaczenie; spróbować normalnego życia poza murami Svalki.

Młody chłopak zapuszcza się każdego dnia na znajdujący się w niebezpiecznej strefie przygranicznej wrak statku. Stworzył tam sobie, pośród zwojów postrzępionych lin i ton powyginanej stali, swój mały prywatny raj. Łowi ryby i skorupiaki za pomocą prowizorycznych sieci i narzędzi, po czym sprzedaje je lub wymienia na pobliskim straganiku na różne przydatne rzeczy. Sielankę przerywa jednak pojawienie się na statku mówiącego innym językiem, młodego i uzbrojonego w karabin intruza, który dzieli powierzchnię statku na dwie części i żąda nieprzekraczania wyznaczonej linii. Z początku chłopak i intruz grają w przedziwną grę w kotka i myszkę, jednak z czasem znajdują więź porozumienia. W kraju podzielonym naturalnymi i sztucznymi granicami nawet między dwójką ludzi rodzą się niebezpieczne podziały.

Jeden z budapesztańskich parkingów całodobowych jest prowadzony przez Legionistę. To jego przydomek, gdyż przed paroma laty służył w Legii Cudzoziemskiej. Nawet jego przyjaciele nie znają jego prawdziwego imienia. To im nie przeszkadza – Legionista to specyficzny typ, nieco zbyt apodyktyczny, ale da się lubić. Parkingowy mikroświat ma swoje uroki. Pokazy slajdów na okolicznym billboardzie, grille, wieczorne pogrywanie na gitarze pozostawionej przez fiński zespół metalowy, podlewanie drzew rosnących na budynkach, poranna kawa w blasku wschodzącego słońca, którego promienie odbija okno jednego z klientów parkingu – Legionista i zachodzący do niego ludzie żyją sobie spokojnie, niemal sielankowo. Do czasu, gdy na parkingu pojawi się złoty mustang. Imre, właściciel ekskluzywnego, złotego cacka, wybrał dla mustanga miejsce pod wiatą, jedyne takie na całym parkingu. Gdy Legionista nie zgodził się z tą decyzją, Imre postanowił udowodnić parkingowemu, że klient ma zawsze rację. Zwłaszcza, gdy gotów jest zapłacić każdą cenę. Każdą...

Amadeo, pisarz cierpiący na blokadę twórczą, wrócił właśnie po szesnastu latach z Madrytu do Hawany. Wieczorem, na tarasie z widokiem na słynną promenadę Malecon, czekają na niego przyjaciele: ledwie radząca sobie w życiu okulistka Tania, malarz alkoholik Rafa, rozczarowany życiem inżynier Aldo i zakochany w literaturze dorobkiewicz Eddy. Od zmierzchu do świtu dyskutują, bawią się, śmieją i śpiewają. Wspominają swoją młodość, grupy, jakie tworzyli, wiarę, jaką mieli w przyszłość, a także rozmawiają o tym, jak bardzo marzenia rozminęły się z rzeczywistością.

Agnieszkę poznajemy, kiedy po pięciu latach wychodzi z polskiego więzienia. Na chwilę wraca do przeszłości: składa brzemienną w skutkach wizytę tym, przez których dostała wyrok i odwiedza młodszego brata Rafała, który wydaje się być jedyną bliską jej osobą. Z kilkoma banknotami i walizką w ciągu jednego dnia przenosi się w zupełnie inne miejsce – do Monachium, pierwszego miasta, do którego udało się jej złapać autobus z Polski. Tam przypadkiem trafia do Madame – dawnej baletowej diwy, teraz właścicielki osobliwej agencji towarzyskiej. Po zdanym egzaminie, zaczyna pracować dla niej jako domina. Madame otacza ją szczególną uwagą, a z czasem zaczyna traktować niemal jak córkę. Praca Agnieszki to dryfowanie na granicy bezpieczeństwa, które jednak okazuje się bardzo dochodowe. Dzięki szybko zarobionym pieniądzom dziewczyna powoli układa swoje nowe życie w Niemczech. Sprawy komplikują się, kiedy zakochuje się w niej przypadkiem poznany 16-letni Manuel. Nie tylko rodzice chłopaka nie są zachwyceni jego nową przyjaciółką, ale przede wszystkim zaborcza Madame nie toleruje nikogo, kto mógłby odwrócić od niej uwagę Agnieszki.

W Maiden Woods szeryf Paul Shields przechodzi trudny okres swojego życia i po przypadkowej śmierci syna Tima rozwodzi się z żoną Susan. Susan przeprowadziła się do domu swojej matki z synem Adamem, który chce, aby jego rodzice byli razem. Kiedy Paul i jego partner, szeryf Donny Saunders, który przybył z Nowego Jorku, zostają wezwani przez hodowcę koni w celu zbadania zniknięcia jednego konia, wierzą, że mężczyzna zapomniał o otwartej bramie. Wkrótce znajdują dziwne ślady stóp i uważają, że to dowcipniś grający dowcip ludności. Ale wkrótce Paul zdaje sobie sprawę, że w mieście dzieje się coś dziwnego, a indyjski barman wierzy, że to Wendigo. Szeryf Shiels prosi o wsparcie Gwardii Narodowej, ale nadchodzi burza i oddział przybędzie dopiero później. Czy będzie w stanie ochronić mieszkańców wraz z Donnym przed nadchodzącym złem?

„Sztuka uciekania”, nominowana do prestiżowej nagrody Chéries-Chéris w kategorii najlepszy film, to będąca adaptacją popularnej książki amerykańskiego pisarza Stephena McCauleya historia trójki braci. Antoine (znany z „Nieobliczalnych” i „Riwiery dla dwojga” Laurent Lafitte) jest dziarskim intelektualistą, który nosi się z zamiarem kupna domu razem ze swoim wieloletnim chłopakiem Adarem (Bruno Putzulu), chociaż nie wydaje się, by do tej decyzji zdążył dojrzeć. Jego młodszy brat, biznesmen Louis (Nicolas Bedos, „Wspaniała”, „Miłość i turbulencje”) chce poślubić swoją szkolną miłość, ale plan komplikuje mu romans z kochanką z Belgii (muza Krzysztofa Kieślowskiego, Irène Jacob). Najstarszy z braci, Gerard (Benjamin Biolay, „Książę nie z tej bajki”) jest w separacji ze swoją żoną. Właśnie wrócił do domu rodziców, którym pomaga prowadzić sklep odzieżowy. „Sztuka uciekania” portretuje trzech zagubionych mężczyzn, którzy muszą nauczyć się dostrzegać problemy toczące ich życiem i zmierzyć się z nimi. To słodko-gorzka opowieść, utrzymana w klimacie filmów Woody’ego Allena, o znajdowaniu kompromisów pomiędzy tym, o czym marzymy, a tym, co możemy.

24-letnia przedszkolanka, po godzinach – prostytutka, niedźwiedziowaty poeta z nieodłączną butelką whisky pod pachą oraz młody bankowiec z wielkimi ambicjami spotykają się na życiowym rondzie. Zrobią razem kilka kółek, w poszukiwaniu najlepszego zjazdu.

Sebastiao Salgado, brazylijski fotograf, podróżował po całym świecie przez 40 lat. Dokumentował ludzkość w okresie dramatycznych zmian, będąc tym samym świadkiem najważniejszych wydarzeń na świecie: konfliktów wojennych, klęsk głodu i przymusowych emigracji. Sławę przyniosły mu cykle fotografii poświęcone kondycji człowieka, w których zajrzał do jądra ciemności ludzkości. W swoim nowym projekcie fotograficznym, poświęconym pięknu Ziemi, po raz pierwszy odszedł od fotografii społecznej na rzecz dokumentowania terenów nietkniętych przez zachodnią cywilizację, gdzie bez przeszkód nadal rozwija się fauna i flora i gdzie można zobaczyć krajobrazy jakby zaczerpnięte z księgi Genesis. Film pokazuje życie Sebastiao Salgado i jego prace, dzięki którym stał się jednym  z najsłynniejszych fotografów na świecie.

Podczas nocy letniej w Fermanagh w 1890 roku niespokojna córka anglo-irlandzkiej arystokracji zachęca lokaja ojca, by ją uwiódł.

Niezwykła historia kobiety, która poświęciła życie na ratowanie dzieci. Urodzona w Dublinie Christina Noble, śladem Hioba, od najmłodszych lat doświadczała kolejnych krzywd od losu. Wieloletnia lawina nieszczęść z przymieraniem głodem, sierocińcem, gwałtem i odebranym siłą dzieckiem na czele, nie złamały jej, lecz dodały sił. Wiedziona powracającym przez lata snem o wietnamskich dzieciach uciekających przed wojennym napalmem i żarliwą wiarą w Boga, z którym pozostaje w ciągłym kontakcie, postanowiła wyruszyć do Azji, by tam odnaleźć przeznaczenie, niosąc pomoc najmłodszym. 

Bohaterem filmu "Cierpienia młodego Edoardo" jest siedemnastolatek z Pizy, który z powodów zdrowotnych nie może osiągnąć satysfakcji seksualnej, nie tylko z partnerkami, ale także sam ze sobą. W czasie lata Edoardo i jego najlepszy przyjaciel próbują stracić dziewictwo, żeby wejść w dorosłość. Chłopak odkrywa wtedy, że świat seksu, podobnie jak całe życie, jest bardzo skomplikowany, a w grę wchodzi tu nie tylko on sam, ale także jego rodzina.

Piwnica to miejsce owiane tajemnicą. Nie wiadomo, co można tam znaleźć. W Austrii piwnica to sfera prywatna – przestrzeń, w której spędza się dużo wolnego czasu. Wielu Austriaków to właśnie w piwnicy przebywa dłużej niż we własnym salonie, który zazwyczaj zrobiony jest tylko na pokaz. Piwnica jest lustrem ich duszy i to tu właśnie ich prawdziwe potrzeby, hobby, pasje i obsesje znajdują w końcu swoje ujście. Piwnica to w naszej podświadomości miejsce ciemności, strachu – siedlisko ludzkiej otchłani. Ale to, co Austriacy robią w swoich piwnicach mówi o nich znacznie więcej niż ktokolwiek mógłby przypuszczać…