W 1964 roku dr Martin Luther King Jr. z Southern Christian Leadership Conference (SCLC) odbiera Pokojową Nagrodę Nobla. Cztery czarne dziewczyny schodzące po schodach w kościele baptystów w Birmingham w Alabamie na 16th Street zostają zabite przez bombę podłożoną przez Ku Klux Klan. Annie Lee Cooper próbuje zarejestrować się do głosowania w Selmie w stanie Alabama, ale biały rejestrator uniemożliwia jej to. King spotyka się z Lyndonem B. Johnsonem i prosi o federalne ustawodawstwo, aby umożliwić czarnoskórym obywatelom rejestrację i głosowanie bez żadnych obciążeń, ale prezydent odpowiada, że ​​chociaż rozumie obawy doktora Kinga, ma ważniejsze projekty. King podróżuje do Selmy z Ralphem Abernathym, Andrew Youngiem, Jamesem Orange i Diane Nash. James Bevel wita ich i pojawiają się inni aktywiści SCLC. Dyrektor FBI J. Edgar Hoover mówi Johnsonowi, że King jest problemem i sugeruje, by rozbili jego małżeństwo. Coretta Scott King ma obawy dotyczące przyszłej pracy męża w Selmie. King wzywa piosenkarkę Mahalia Jackson, aby zainspirowała go piosenką. King, inni przywódcy SCLC i czarni mieszkańcy Selmy maszerują do urzędu rejestracyjnego, aby się zarejestrować. Po konfrontacji przed budynkiem sądu dochodzi do starcia, gdy policja wchodzi w tłum. Cooper walczy, rzucając szeryfa Jima Clarka na ziemię, co prowadzi do aresztowania Coopera, Kinga i innych..

Dokumentalna opowieść o zmarłej w 2011 roku w wieku 27 lat brytyjskiej wokalistce Amy Winehouse. Historia dziewczyny obdarzonej fenomenalnym talentem, która w bardzo krótkim czasie stała się światową gwiazdą. Film zrealizowany z nieznanych do tej pory materiałów archiwalnych, z bardzo bliska pokazujący jej zawrotną karierę, presję globalnego sukcesu, potrzebę ryzykownego życia i trudne związki z mężczyznami.

Pan Turner bada ostatnie ćwierć wieku wielkiego, choć ekscentrycznego brytyjskiego malarza J.M.W. Tokarz (1775-1851). Głęboko dotknięty śmiercią ojca, kochany przez gospodynię, którą uważa za pewnik i czasami wykorzystuje seksualnie, nawiązuje bliską więź z gospodynią z wybrzeża, z którą ostatecznie mieszka incognito w Chelsea, gdzie umiera. Przez cały ten czas podróżuje, maluje, przebywa z wiejską arystokracją, odwiedza burdele, jest popularnym, choć anarchicznym członkiem Królewskiej Akademii Sztuk, sam przypina się do masztu statku, żeby namalować śnieżycę, i jest jednym i drugim. celebrowany i znieważany przez społeczeństwo i członków rodziny królewskiej.

W latach 80. w trudnych warunkach jednego z najniebezpieczniejszych przedmieść USA pięcioosobowa grupa stworzyła rewolucyjną hiphopową grupę muzyczną o nazwie N.W.A. Ich debiutancki album z kontrowersyjnymi utworami reprezentującymi niepewność mniejszości, Straight Outta Compton, stał się popularny. Wraz z ich koncertową podróżą i mocną przyjaźnią, która zacieśnia się każdego dnia, kontrowersje związane z utworami z ich albumu zmusiły ich do zmierzenia się z władzami. Ich podróż zmieniła ich w ciemną stronę sławnego seksu, narkotyków i niepewności siebie, wywołując wiele zmieniających życie wydarzeń, które mają za nimi. W tym stanie muszą się utrzymać, aby uniknąć niebezpiecznych problemów, które się do nich zbliżają.

Aleksandr Sokurow to człowiek-instytucja współczesnej kinematografii rosyjskiej. Od początku swej przygody z filmem - niepokorny, mający swoje zdanie nie tylko w kwestiach związanych ze sztuką filmową. Jego szerokie spojrzenie na pracę filmowca, zataczające kręgi filozoficzne i społeczne, historyczne i polityczne jest przedmiotem dokumentalnego eseju Kilpeläinen, wykształconej w Wszechrosyjskim Uniwersytecie Kinematografii w Moskwie (rocznik '86). Jeśli dzieła twórcy wiele mówią o nim samym - to filmy Sokurowa zaświadczają o wyjątkowej wrażliwości artystycznej rosyjskiego mistrza. W "Głosie Sokurowa" występuje w roli mędrca, czasem proroka, a z pewnością - obserwatora z zacięciem akademickiego wykładowcy, który dzieli się swoją wiedzą i doświadczeniami, osobistymi przeżyciami, a przede wszystkim - poglądami na to, kiedy kino jest dobre. A kiedy - nie jest.. Szczególnie ciekawe wydają się historiozoficzne dywagacje na temat przyszłości Rosji, gdzie jednym z punktów wyjścia diagnozujących przemiany społeczne jest odniesienie do przemian w kinematografii, ze szczególnym uwzględnieniem tej dla reżysera szczególnie ważnej: radzieckiej/rosyjskiej.

Niezwykła historia kobiety, która poświęciła życie na ratowanie dzieci. Urodzona w Dublinie Christina Noble, śladem Hioba, od najmłodszych lat doświadczała kolejnych krzywd od losu. Wieloletnia lawina nieszczęść z przymieraniem głodem, sierocińcem, gwałtem i odebranym siłą dzieckiem na czele, nie złamały jej, lecz dodały sił. Wiedziona powracającym przez lata snem o wietnamskich dzieciach uciekających przed wojennym napalmem i żarliwą wiarą w Boga, z którym pozostaje w ciągłym kontakcie, postanowiła wyruszyć do Azji, by tam odnaleźć przeznaczenie, niosąc pomoc najmłodszym. 

Oparta na faktach opowieść o narodzinach i upadku gangsterskiego imperium braci bliźniaków Rona i Reggie’go Kray, którzy w barwnych latach 60-tych terroryzowali Londyn. W walce o miejsce na szczycie byli zawsze bezlitośni i nierozłączni, ich brutalność przeszła do legendy. Jednak gdy pojawiły się wielkie pieniądze, władza i kobiety, ich drogi zaczęły się rozchodzić. Pojawiły się odmienne pomysły na prowadzenie "biznesu", a w konsekwencji konflikty, na które tylko czekali ich wrogowie.

W fabularyzowanym opisie wydarzeń ta fikcyjna wersja paryskiego artysty ulicznego Philippe'a Petita, grana przez Josepha Gordona-Levitta, opowiada historię jego próby w 1974 r. zaaranżowania i wykonania bardzo nielegalnego spaceru po linie między dachami najwyższych wówczas budynków na świecie World Trade Center w Nowym Jorku. Podczas gdy generalnie wykonywał sztuczki cyrkowe, które jego rodzice byli w separacji, takie jak jazda na monocyklu i żonglowanie, jest to chodzenie po drutach bez środków bezpieczeństwa, które uważał za niepotrzebne, do których był najbardziej pociągnięty, nigdy nie widział takich jak flirt ze śmiercią, ale raczej żyć pełnią życia. Ta relacja szczegółowo opisuje jego pociąg do tego konkretnego aktu, odkąd zdał sobie sprawę z budowy wież i łączenia elementów, aby to osiągnąć. Te elementy obejmują zgromadzenie zespołu, którego nazywa swoimi wspólnikami, w skład którego wchodzą osoby wybrane ze względu na ich specyficzne cechy, ale także nowych przyjaciół, którzy chcą go po prostu wesprzeć w tym bezprecedensowym akcie. Jest to kwestia wrażliwa na czas, ponieważ wie, że należy to zrobić, zanim wieże będą w pełni otwarte dla biznesu, a zwłaszcza ustawić w określonych godzinach dnia, aby uniknąć wykrycia nie tylko przez ochronę, ale także przez każdego, kto może kwestionować jego lub jego zespół. obecność w budynkach. Poza tym, że zostaną wcześniej złapani, potencjalną przeszkodą jest mentalność jego własnego zespołu, który może albo nie być w stanie wykonać swojej roli, zwłaszcza akrofobiczny Jeff, któremu przydzielono zadanie na dachu, albo uginać się pod groźbą konsekwencji, cały czas spełniając swoje wyśrubowane standardy, ten, który będzie chodził tylko na własnych warunkach.

Trener uniwersytecki dowiaduje się od swoich szefów, że jeśli w tym sezonie nie zrobią tego lepiej, może to być jego ostatni. Aby wzmocnić zespół, rekrutuje utalentowanego ogona. Studentka ma pomóc mu w asymilacji z życiem w college'u, w tym studiować, ponieważ całe życie spędził grając w piłkę nożną. I czuje, że ją pociąga, a ona ma już chłopaka, który również jest w drużynie, ale może bardziej martwić się utratą swojej pozycji niż utratą jej dla niego. A trener musi radzić sobie z sytuacjami innych graczy, takimi jak rozgrywający drużyny, który zajmuje się piciem z dystansu ojca, co w końcu wpędza go w kłopoty. A jeden z defensywnych graczy zespołu oczywiście używa sterydów, ale pomyślnie przeszedł testy narkotykowe.

Podczas konklawe w 2005 roku młoda, hiszpańska dziennikarka Ana (Silvia Abascal) poznaje arcybiskupa Buenos Aires, jezuitę, Jorge Mario Bergoglio (Dario Grandinetti). Od tej chwili śledzi jego losy, długą, trudną, często poruszającą do głębi drogę. Relacje Ojca Jorge i dziennikarki przesycone  są tym samym ciepłem, pogodą ducha i mądrością, którą przyszły Papież będzie zadziwiał wiernych.

I AM MICHAEL to niesamowita, prawdziwa historia Michaela Glatze (Franco), znanego gejowskiego aktywisty młodzieżowego, który wywołał kontrowersje w całym kraju, gdy twierdził, że nie jest już gejem i został chrześcijańskim pastorem. Film opowiada o Michaelu od jego życia w San Francisco ze swoim chłopakiem Bennettem (Quinto), gdzie zajmuje się aktywizmem politycznym, karierą dziennikarską w XY Magazine, świadomością społeczną i eksploracją seksualną, aż po dni osobistego odkrywania siebie. Po traumatycznym przerażeniu Michael jest nękany wątpliwościami i paranoją i rozpoczyna religijne przebudzenie. Michael porzuca gejowski styl życia, odrzuca przyjaciół i stara się odnaleźć swoje „prawdziwe ja”. Bada buddyzm i mormonizm, ale ostatecznie trafia do chrześcijańskiej szkoły biblijnej w wiejskim Wyoming, gdzie poznaje swoją dziewczynę Rebekę (Roberts) i zostaje pastorem własnego kościoła. Ten nowy, pełen mocy film ukazuje niesamowitą podróż jednego człowieka przez współczesne koncepcje miłości, zaprzeczenia i odkupienia.

Ten życiorys to temat na więcej niż jeden film. W latach 60. Polska ją kochała. Wydawało im się, że ma wszystko: karierę, wspaniałe kreacje w popularnych filmach (m.in. "Giuseppe w Warszawie", "Żona dla Australijczyka", "Małżeństwo z rozsądku"), miłość, sławę, życie jak z bajki. W 1965 roku poślubiła amerykańskiego dziennikarza, korespondenta "New York Timesa" Davida Halberstama i za nim wyjechała do USA. Byli parą niczym Arthur Miller i Marilyn Monroe... Kinga Dębska i Maria Konwicka przedstawiają nam w swoim filmie Czyżewską prawdziwą (na tyle, na ile to możliwe), Czyżewską w Polsce nieznaną. To niezwykle intymny portret kobiety, która za wszelką cenę chciała po prostu grać. Śmierć z powodu nowotworu stała się okrutną metaforą życia aktorki, jakby siły wysysała z niej nie tylko choroba, ale i brak ról. Dlatego też Czyżewska grała do końca swojego życia i to wszędzie, gdzie mogła. Nawet w szpitalu, będąc podczepiona do kroplówki, traktowała ją jedynie jako swój rekwizyt, a gości jako uczestników przyjęcia. Ten film jest analizą bycia aktorką. Film, który przypomina kim była, potwierdza jej talent i przypomina o tym, że pasja jest siłą napędową życia . Reżyserki tym filmem oddają jej należne w naszej kulturze miejsce. Tłem filmu jest impresyjnie pokazany Nowy Jork, miasto, które Czyżewska uważała za swoją drugą ojczyznę.

Inspiracją do filmu stała się biografia Zenona Martyniuka, chłopaka z podlaskiej wsi, który spełnia swoje wielkie marzenie, by dawać ludziom radość poprzez muzykę i śpiew. Film ukazuje drogę Martyniuka do ogromnego sukcesu, który osiągnął dzięki uporowi i ciężkiej pracy, zyskując miano króla muzyki disco polo. Film pokazuje postać Zenona Martyniuka, który już jako nastolatek zakochany był w muzyce disco lat osiemdziesiątych. W karierze muzycznej wspiera go wujek - zawodowy muzyk. To dzięki jego zaangażowaniu Zenon Martyniuk po raz pierwszy staje przed publicznością, to on jest jego nauczycielem, który udziela mu pierwszych, cennych wskazówek oraz rozwija jego wrażliwość i miłość do muzyki. Kazik, jego najbliższy przyjaciel i romskie środowisko, w którym wzrastał Martyniuk kształtują jego muzyczny styl.

Dwukrotny zdobywca Oscara® Tom Hanks wcielił się w postać pana Rogersa w Pięknym dniu w sąsiedztwie, aktualnej historii triumfu dobroci nad cynizmem, opartej na prawdziwej historii prawdziwej przyjaźni Freda Rogersa i dziennikarza Toma Junoda. Po tym, jak znudzony dziennikarz (zdobywca nagrody Emmy Matthew Rhys) otrzymuje profil Freda Rogersa, przezwycięża swój sceptycyzm, ucząc się o empatii, dobroci i przyzwoitości od najbardziej ukochanego sąsiada Ameryki.

W najdroższym ze swoich filmów mistrz Bellocchio bez wahania zdradza romantyczną, gangsterską narrację spod znaku "Ojca chrzestnego" na rzecz surowej rekonstrukcji brutalnych wydarzeń. W jej centrum znajduje się Tommaso Buscetta, boss, który złamał omertę, mafijną zmowę milczenia. Dzięki jego zeznaniom doszło do najgłośniejszego procesu przeciwko Cosa Nostrze, tzw. maxiproces doprowadził do skazania 362 mafiosów. Fascynujące ekranowe dochodzenie skupia się na przemianie Buscetty, dla którego La Cosa Nostra, "nasza sprawa", zaczęła znaczyć coś zupełnie innego, niż chcieliby szefowie klanów. Co ważne, reżyser nie psychologizuje, nie zgaduje intencji przestępcy, za to z pasją kreśli sytuację człowieka najpierw ściganego przez policję, a później przez mafię, który większość życia spędził w ukryciu.

Lata 70. Major Służby Bezpieczeństwa chce „kupić” łatwowiernego księdza Zieję i zrobić z niego agenta, który zdyskredytuje opozycję. Przesłuchania księdza stają się naturalnym pretekstem do podróży przez historię Polski w XX wieku: od wojny bolszewickiej 1920 roku, przez II wojnę światową, aż po czasy współczesne. Okazuje się, że pozornie naiwny ksiądz Zieja to w rzeczywistości sprytny buntownik. Świat, w którym żył, był dla niego nie do przyjęcia. Wyprzedził swój czas. Samotna podróż bez paszportu do Rzymu w latach 30. przerodziła się w myśli o Unii Europejskiej. Odprawienie katolickich obrzędów pogrzebowych kobiety, która popełniła samobójstwo (w latach 20. ubiegłego wieku) było protestem przeciw zasadom Kościoła. Proklamowanie hasła „nigdy nikogo, nawet wrogów” podczas II wojny światowej, było sprzeczne z patriotycznymi mitologiami i przepowiadało przyszłe postawy pacyfistyczne. Zieja naraża swoje życie i wolność w imię wartości moralnych, etycznych i religijnych, w które wierzył. Film „Zieja” jest zakorzeniony w ruchu polskiego katolicyzmu, który opiera się na wysokich standardach etycznych, ubóstwie i tolerancji, a także szacunku i miłości do drugiego człowieka.

Oto historia życia Mary Travers, znanej również pod pseudonimem La Bolduc. Mary Rose-Anna Bolduc, z domu Travers, była muzykiem i śpiewaczką francuskiej muzyki kanadyjskiej. Była znana jako Madame Bolduc lub La Bolduc. W szczytowym okresie swojej popularności w latach 30. była znana jako Królowa Kanadyjskich Śpiewaków Ludowych. Bolduc jest często uważany za pierwszego piosenkarza/autora piosenek w Quebecu. Jej styl łączył tradycyjną muzykę ludową Irlandii i Quebecu, zwykle w optymistycznych, komediowych piosenkach.

Uwięziony w łóżku amerykański scenarzysta Herman J. Mankiewicz, schowany w odosobnionym North Verde Ranch pośrodku pustyni Mojave, ma 60 krótkich dni na oddanie pierwszego szkicu scenariusza Obywatela Kane'a (1941). Zmagając się z uzależnieniem od alkoholu, Herman J. Mankiewicz współpracuje z Orsonem Wellesem, 24-letnim złotym chłopcem Hollywood, i bierze się do pracy. Ponieważ RKO dało już Orsonowi Wellesowi carte blanche, Herman J. Mankiewicz postanawia czerpać inspirację ze swoich dni pracy dla MGM, przyjaźni z magnatem prasowym Williamem Randolphem Hearstem i 20-letnią dziewczyną Hearsta, aktorką Marion Davies z Ziegfeld Follies .

Archeolog rozpoczyna ważne historycznie wykopaliska w Sutton Hoo w 1938 roku.

W 1966 roku, po starciu z prawem, bezczelny siedemnastoletni złodziej samochodów, William O'Neal, zawiera umowę z agentem FBI, Royem Martinem Mitchellem: w zamian za odrzucenie zarzutów Bill musi przeniknąć do Illinois oddział Partii Czarnych Panter kierowany przez charyzmatycznego luminarza, Freda Hamptona. Gdy dyrektor FBI, J. Edgar Hoover, zamierza sparaliżować Czarne Pantery, które już określiły jako zagrożenie, Fred Hampton, nieskruszony rewolucjonista, wspina się na sam szczyt, tworząc nieoczekiwane, ale potężne sojusze i wielokulturowy ruch Tęcza. Koalicja. Teraz, kiedy Judasz jest osadzony w sercu organizacji politycznej, działając jako oczy i uszy dla FBI, coraz bardziej oszust zostaje złapany w wir swoich niekończących się fabrykacji. I tak czy inaczej, radykalny aktywizm wpływowego czarnego Mesjasza musi zostać powstrzymany.

Filmowiec Roman Polański, który jako chłopiec dorastał w Polsce obserwował, jak naziści pustoszyli jego kraj podczas II wojny światowej, wyreżyserował ten ponury dramat oparty na historii uprzywilejowanego muzyka, który przez pięć lat walczył z nazistowską okupacją Warszawy. Władysław Szpilman (Adrien Brody) to utalentowany pianista klasyczny urodzony w zamożnej rodzinie żydowskiej w Polsce. Szpilmanowie mają duże i wygodne mieszkanie w Warszawie, które Władysław dzieli z matką i ojcem (Maureen Lipman i Frank Finlay), siostrami Haliną i Reginą (Jessica Kate Meyer i Julia Rayner) oraz bratem Henrykiem (Ed Stoppard). Podczas gdy Władysław i jego rodzina są świadomi zbliżającej się obecności wojsk niemieckich i planów Hitlera wobec Polski, są przekonani, że naziści są zagrożeniem, które przeminie, i że Anglia i Francja wystąpią na pomoc Polsce w przypadku prawdziwy kryzys. Naiwność Władysława miażdży, gdy niemiecka bomba przedziera się przez studio radiowe, podczas gdy on wykonuje recital do emisji. We wczesnych stadiach okupacji nazistowskiej, jako szanowany artysta, wciąż wyobraża sobie, że jest ponad niebezpieczeństwem, wykorzystując swoją siłę, by zdobyć dokumenty zatrudnienia dla ojca i dostać rzekomo bezpieczną pracę, grając na pianinie w restauracji. Jednak w miarę jak niemieckie uściski nad Polską zacieśniają się, Władysław i jego rodzina zostają wywiezieni do nazistowskiego obozu koncentracyjnego. Nie chcąc stawić czoła pewnej śmierci, Władysław ukrywa się w wygodnym mieszkaniu udostępnionym przez znajomego. Jednak gdy jego dobroczyńca zaginął, Władysław zostaje sam i przez kilka następnych lat biega od jednego opuszczonego domu do drugiego, zdesperowany, by uniknąć schwytania przez niemieckie wojska okupacyjne.

Ta historia zdarzyła się naprawdę. Sparaliżowany na skutek wypadku milioner zatrudnia do pomocy i opieki młodego chłopaka z przedmieścia, który właśnie wyszedł z więzienia. Zderzenie dwóch skrajnie różnych światów daje początek szeregowi niewiarygodnych przygód i przyjaźni, która czyni ich... nietykalnymi.

Matka z synem wyjeżdża na Zachód by rozpocząć nowe życie. Trafiają do Seattle. Tu kobieta poznaje mechanika, z którym niedługo potem bierze ślub. Syn natomiast wpada w złe towarzystwo, co wpędza go często w kłopoty. Wkrótce kobieta przekonuje się, że jej nowy mąż jest alkoholikiem, syn natomiast planuje ucieczkę z domu.

John Nash przechodzi przez niezliczone wzloty i upadki od czasu, gdy był studentem matematyki na uniwersytecie w Princeton pod koniec lat czterdziestych do zdobycia Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii w 1994 roku. Genialny, ale nieco arogancki i antyspołeczny człowiek, Nash wolał spędzać czas czas z jego myślami, które polegały przede wszystkim na dostrzeganiu formuł matematycznych związanych z codziennymi wydarzeniami, niż z ludźmi. Dwie osoby, z którymi nawiązał kontakt, to Charles, jego współlokator w Princeton i Alicia Larde, jedna z jego uczennic, kiedy uczył w M.I.T. na początku lat pięćdziesiątych. On i Alicia w końcu się pobierają. W miarę upływu czasu Nash coraz bardziej żyje w sobie, co powoduje poważne problemy w jego życiu. Ale Alicia stoi po stronie męża w jego odkupieniu do nagrody Nobla. Nash dowiaduje się, że jego koledzy ze studiów podyplomowych, z którymi miał serdeczne, ale nieco odległe stosunki, są bliższymi przyjaciółmi, niż sobie wyobrażał, chociaż w późniejszym życiu naprawdę tęskni za towarzystwem Charlesa bardziej niż za czymkolwiek, mimo że wie, że spędzanie czasu z Charlesem nie jest w najlepszym interesie jego lub kogokolwiek.

1981, San Francisco. W jak ograniczonych możliwościach akademickich miał w swoim życiu, Chris Gardner pokazał, że jest inteligentnym człowiekiem. Jednak w swoim życiu walczy finansowo. Zainwestował wszystkie swoje pieniądze w przenośne skanery gęstości kości, które osobiście sprzedaje lekarzom. Pomimo tego, że są lepszym produktem niż aparaty rentgenowskie, są również znacznie droższe, co oznacza, że ​​są niepotrzebnym luksusem dla większości lekarzy. Musi sprzedawać trzy skanery miesięcznie, aby zaspokoić podstawowe potrzeby, aby utrzymać rodzinę, żonę Lindę i ich pięcioletniego syna Christophera, za którym uwielbia, ponieważ nie znał własnego ojca, gdy był dziecko. Ale ostatnio było to o trzy miesięcznie więcej niż sprzedał, co spowodowało, że coraz bardziej rozgoryczona Linda nieustannie musiała pracować na dwie zmiany, wykonując ręczną pracę w pralni, co wciąż nie wystarcza na pokrycie tych podstawowych kosztów, ponieważ obecnie są w tyle. czynsz za trzy miesiące. Chris nie może sobie pozwolić na opłacenie mandatu parkingowego, co oznacza, że ​​musi teraz wszędzie jeździć autobusem, ponieważ zacisk pozostaje na oponie jego samochodu. Czując, że skaner nie jest odpowiedzią na ich problemy finansowe, Chris, z błogosławieństwem Lindy lub bez niego, postanawia zaryzykować i zmienić karierę, gdy widzi, że firma maklerska i papiery wartościowe Dean Witter ma sześciomiesięczny program stażowy, w którym przyjmuje tylko dwadzieścia kandydatów, co prowadzi do zatrudnienia tylko jednego stażysty na końcu procesu. Dopiero, gdy dobrze zagłębi się w ten proces, dowiaduje się, że staże są niepłatne. Opierając się głównie na swojej bezczelności, Chris, wbrew przeciwnościom, zajmuje jedną z dwudziestu pozycji. Ponieważ pewne zmiany w ich życiu skutkują mniejszymi wydatkami, Chris uważa, że ​​musi sprzedać swoje pozostałe sześć skanerów tylko po to, by przetrwać te sześć miesięcy. Pojawiają się jednak pewne nieoczekiwane problemy, które prowadzą do tego, że Gardners prawdopodobnie nie przetrwają finansowo tego etapu życia, coś, co musi ukryć przed przełożonymi w Dean Witter, jeśli ma jakąkolwiek szansę na przetrwanie stażu i otrzymanie zapłaty pracować z nimi.

Jest początek XIX wieku. Stary człowiek po próbie popełnienia samobójstwa zostaje wtrącony do szpitala dla obłąkanych. To Antonio Salieri, aw przytułku odwiedza go ksiądz, któremu wyznaje, że zabił Mozarta. Następnie opowiada o swoim czasie jako nadworny kompozytor cesarzowi Józefowi II. Mozart pojawia się na dworze i zostaje zatrudniony przez cesarza do wystawienia opery. Jego geniusz jest dość oczywisty. Salieri jest pobożnym chrześcijaninem i wierzy, że wszystkie muzyczne talenty i inspiracje pochodzą od Boga. Życie osobiste Mozarta i zajęcia pozalekcyjne przerażają Salieriego. Nie może pogodzić talentu Mozarta ze stylem życia i postanawia wypędzić go z dworu. Początkowo jego celem jest osłabienie go, ale z czasem jego intencje stają się bardziej zabójcze.

Wczesna kariera kardiochirurga Zbigniewa Religi. Mimo trudnych realiów Polski lat 80. z powodzeniem prowadzi zespół lekarzy do pierwszej w kraju transplantacji serca ludzkiego.

W 1967 roku Susanna Kaysen po ukończeniu szkoły średniej jest przygnębiona i pozbawiona celu. Następnie omawia to z psychiatrą. Miała urojenia. Miała też romans z mężem przyjaciółki swoich rodziców. Lekarz sugeruje, że połączenie butelki aspiryny i butelki wódki było próbą samobójczą. Ona temu zaprzecza. Zaleca krótki okres odpoczynku w Claymoore. Claymoore to prywatny szpital psychiatryczny pełen hałaśliwych, szalonych ludzi. Georgina Tuskin jest patologiczną kłamczuchą i współlokatorką Zuzanny. Polly Clark została mocno zraniona przez ogień. Daisy Randone dokonuje samookaleczeń i nie będzie jadła w obecności innych osób. Lisa Rowe jest socjopatką, która najbardziej irytuje personel – jak siostra Valerie Owens – i ma największy wpływ na inne dziewczynki w szpitalu. Lisa ma historię ucieczek, więc uzyskanie dostępu do osobistych akt medycznych nie stanowi problemu – chłopak Susanny, Tobias Jacobs, obawia się, że wydaje się zbyt komfortowa mieszkając ze swoimi zinstytucjonalizowanymi przyjaciółmi.

Wiosną 1990 roku Christopher McCandless uzyskuje tytuł licencjata w Emory. Jego dyplomy obserwują jego zamożni rodzice, Walt McCandless i Billie McCandless, oraz jego nastoletnia siostra Carine McCandless. Zanim jego rodzice i siostra udają się do domu do Wirginii po zwołaniu, Chris odmawia podarowania rodzicom nowego samochodu, który zastąpi jego stary Datsun, który, jak twierdzi, działa doskonale, mówi im, że myśli o tym, by pójść na studia prawnicze na Harvardzie. otrzymał doskonałe oceny z zajęć, które w dużej mierze były skupione na globalnej świadomości społecznej. Walt, Billie i Carine do końca lata dowiedzą się, że Chris nie miał zamiaru chodzić na Harvard, ponieważ od tego czasu wyprowadził się ze swojego mieszkania w Atlancie bez słowa do nich, umawiając się z pocztą, aby zatrzymać jego pocztę na kilka miesięcy przed „zwróceniem do nadawcy”, aby dać mu przewagę w ucieczce od rodziny. Chris' Datsun zostaje ostatecznie odnaleziony porzucony na pustyni w Arizonie, władze wierzą, że zrobiono to celowo, w przeciwieństwie do uprowadzenia Chrisa. Walt i Billie zamierzają kontynuować poszukiwania Chrisa, dopóki nie dowiedzą się, co się z nim stało. Carine, która miała takie samo wychowanie jak Chris, wierzy, że rozumie, co robi, aby uciec. To, co zrobił, to albo przekazał większość swoich pieniędzy Oxfamowi, albo je spalił, i zniszczył wszystkie swoje dokumenty, próbując rozpocząć życie od nowa jako dziecko Ziemi, przechrzciwszy się na Alexander Supertramp. Ten ruch jest buntem w stosunku do większości zachodniego społeczeństwa, a w szczególności przeciwko rodzajowi życia, który uosabiają jego rodzice, ci, którzy według niego nigdy nie powinni byli się żenić i są hipokrytami w przedstawianiu tego, czego ich zdaniem społeczeństwo od nich oczekuje, będąc generalnie niezadowoleni z każdego z nich. inne i życie w procesie. Ostatecznie chce żyć z ziemi, niosąc ze sobą tylko to, czego potrzebuje, ale chce doświadczyć wolności, podróżując po kraju, jeżdżąc po kolei lub jeżdżąc po szynach, wykonując dorywczą pracę, aż zarobi wystarczająco dużo, aby kupić to, czego potrzebuje w dowolnym momencie i zdobywając pewne umiejętności, które, jak wie, będą mu potrzebne, aby przetrwać w miejscu, o którym myśli, gdy będzie gotowy: na dzikich terenach Alaski. Pomimo stwierdzenia, że ​​nie chce ani nie potrzebuje przywiązań, po drodze nawiązuje pewne ludzkie powiązania, niekoniecznie z ludźmi o podobnych poglądach.

Oparta na autentycznych wydarzeniach historia George'a Junga. Pod koniec lat 70-ych Jung trafił do więzienia za posiadanie marihuany. Po krótkim pobycie za kratkami we wczesnych latach 80-tych podejmuje się wprowadzenia na rynek nowego narkotyku - kokainy. Obecnie jest jedynym Amerykaninem, który na przemycie narkotyków, współpracy z kartelem z Medellin zarobił miliony dolarów. Płaci jednak za to wysoką cenę...