1992. Amerykański powieściopisarz Joe Castleman został tegorocznym laureatem literackiej Nagrody Nobla, nagroda nie jest całkowitą niespodzianką, ale „rozmowa telefoniczna” jest jednak ulgą. Żona Joego, Joan Castleman, ta dwójka, która poznała się w 1958 roku, kiedy była uczennicą jego klasy kreatywnego pisania w Smith College, poślubił wówczas swoją pierwszą żonę Carol, jest równie podekscytowana, ta, która jest przygotowana do podjęcia podrzędną rolę we wspieraniu tej podróży Nobla z nim i dla niego, podobnie jak ona z prawie wszystkim innym w jego życiu. Gdy ich córka Susannah zbliża się do końca ciąży, jedyną osobą, która będzie im towarzyszyć w Sztokholmie, jest ich syn, David Castleman, sam początkujący pisarz. Chociaż bliższy matce, David szuka aprobaty ojca zamiast swojego pierwszego poważnego wysiłku pisarskiego w byciu „pisarzem”, aprobaty, którą Joe wydaje się trudny do zapewnienia niezależnie od jego prawdziwych poglądów, co powoduje napięcie między synem a ojcem . Ku rozgoryczeniu Joego, który również jest w podróży do Sztokholmu, jest Nathaniel Bone, który prowadzi badania nad nieautoryzowaną biografią Joego. Presja, jaką Nathaniel wywiera na Joe i Joan, aby z nim współpracowali, wzrasta, gdy Nathaniel otrzymał kontrakt na biografię, a do jego nazwiska dołącza większe zainteresowanie laureatem Nagrody Nobla. Ponieważ w centrum uwagi znajduje się Joe i tylko przez skojarzenie z Joan, aby go wspierać, Joan może ponownie ocenić rolę, którą dobrowolnie przyjęła na początku ich małżeństwa, kiedy dopiero zaczynał karierę pisarską i że grała do Teraz.