Kapitan Richard Phillips (Hanks) i jego załoga przewożą ładunki wokół Rogu Afryki, gdy czterech somalijskich piratów siłą przejmuje ich statek, MV Maersk Alabama. Podczas gdy zespół Phillipsa wykonuje jego rozkazy, aby się ukryć, dopóki nie usłyszą, jak daje bezpieczne słowo, kapitan i kilku ważnych członków załogi pozostaje na mostku, gdy ciężko uzbrojeni piraci wspinają się, aby przejąć kontrolę nad statkiem. Ale intruzi wkrótce odkrywają coś, co wprawia ich w wściekłą furię: Po skutecznym wyłączeniu statku Phillips wyjaśnia, że ​​Maersk uległ awarii, gdy załoga nacisnęła go zbyt mocno, próbując uniknąć atakujących. Aby uspokoić swojego przywódcę, bezwzględną Muse (Barkhad Abdi), Phillips oferuje im 30 000 dolarów, które są zamknięte w sejfie statku. Ale to nie wystarczy i Muse żąda, aby Phillips pomógł mu przeszukać każdy zakątek statku, aby wykorzenić przerażoną załogę. Kiedy ten plan się nie powiedzie, piraci zgadzają się zabrać gotówkę z sejfu i uciec łodzią ratunkową Maerska. Jednak w ostatniej chwili porywają Phillipsa w nadziei, że uzupełnią swoje ujęcie sporym okupem – decyzja, która prowadzi do napiętego impasu z marynarką wojenną USA, która prędzej zobaczy zatopioną łódź ratunkową z Phillipsem, niż pozwoli jej na to. dotrzeć do Somalii...

Noc w San Francisco, za naszych czasów: młody dziennikarz podąża ulicą za mężczyzną i trafiają do anonimowego pokoju. Kiedy dziennikarz rozpoczyna wywiad z mężczyzną, nieznajomy mówi mu, że jest wampirem, ma ponad 200 lat. Dziennikarz mu nie wierzy, ale mężczyzna, który dowodzi, że to prawda, opowiada swoją historię: Nazywa się Louis iw XVIII-wiecznym Nowym Orleanie miał 24 lata, w tym czasie był już właścicielem majątku i wdowcem. Pewnej nocy, kiedy po raz kolejny niszczył się pijąc i inne rzeczy, został znaleziony przez Lestata, wampira, który go ugryzł. Ale nawet po tym, jak został wampirem, życie Louisa nie było zabawne, dopóki pewnej nocy nie poznał małej dziewczynki, Claudii, która na zawsze zmieniła jego egzystencję.

Stany Zjednoczone, koniec ery filmu niemego. Producenci jednej z większych wytwórni filmowych mają duże problemy z udźwiękowieniem swoich nowych filmów, gdyż ich wielka gwiazda, Lina Lemont (Jean Hagen), ma głos, który... przypomina skrzypiące drzwi. Mimo lekcji wymowy Lina nie brzmi dobrze - ani na ekranie, ani w życiu prywatnym. Jej filmowy partner, słynny amant Don Lockwood (Gene Kelly), poznaje bardzo interesującą młodziutką aktorkę, Kathy Selden (Debbie Reynolds), która zarabia, śpiewając na przyjęciach. Pomimo początkowej niechęci zaprzyjaźniają się i zakochują w sobie. Pozostaje już tylko jeden problem: głos Liny, który trzeba zastąpić cudzym.

Jep Gamberdella – przystojny, czarujący mężczyzna – pomimo pierwszych oznak starzenia się w pełni korzysta z miejskiego życia. Chodzi na szykowne kolacje i przyjęcia, gdzie jego bystry dowcip i przyjemne towarzystwo są zawsze mile widziane. Na tarasie jego rzymskiego apartamentu z widokiem na Koloseum, wydaje przyjęcia, na których "ludzka aparatura" rozbierana jest do naga i gdzie rozgrywana jest komedia nicości.

Stylowa komedia kostiumowa, awanturniczy film "płaszcza i szpady", fantastyczna baśń z duchami, wisielcami, opętanymi księżniczkami. Scenarzysta Tadeusz Kwiatkowski i reżyser Wojciech Has starali się pozostać wierni powieści Jana Potockiego, chociaż dla tego prawie trzygodzinnego widowiska i tak musieli dokonać skrótów. Realizatorzy zachowali szkatułkową konstrukcję powieści, w której każda kolejna opowieść wywodzi się z poprzedniej. Spina je postać bohatera, kapitana Alfonsa van Wordena (Zbigniew Cybulski) z gwardii króla Hiszpanii, podróżującego przez wzgórza Kastylii do Madrytu i popadającego w najrozmaitsze tarapaty. Dzięki tej podróży poznajemy zadziwiające sceny z XVIII-wiecznej Hiszpanii, gdzie współistnieją ze sobą pozostałości rozmaitych cywilizacji. Nade wszystko jednak widowisko Hasa wciąga atmosferą magiczności. Opowieść zaczyna się w Saragossie, gdzie podczas wojen napoleońskich oficerowie francuscy i hiszpańscy pogrążają się w lekturze znalezionego tam rękopisu. Posługując się epizodyczną formą opowiadania, Has przechodzi swobodnie od tragizmu do sarkazmu i komizmu, od realności do fantazji. Jest to również film o przypadkowości ludzkiego losu. Nakręcone głównie w Jurze Krakowsko-Częstochowskiej zdjęcia wprowadzają swobodnie w świat oscylujący między realizmem a magią.

Jest połowa XIX wieku. Ada nie może mówić i ma córeczkę Florę. W zaaranżowanym małżeństwie opuszcza rodzinną Szkocję w towarzystwie córki i ukochanego fortepianu. Życie w surowych lasach Wyspy Północnej w Nowej Zelandii nie jest wszystkim, co mogła sobie wyobrazić, podobnie jak jej związek z nowym mężem Stewartem. Cierpi udrękę i stratę, gdy Stewart sprzedaje swoje pianino sąsiadowi, George'owi. Ada dowiaduje się od George'a, że ​​może odzyskać swój fortepian, udzielając mu lekcji gry na fortepianie, ale tylko pod pewnymi innymi warunkami. Początkowo Ada gardzi George'em, ale powoli ich związek się zmienia, co wpędza ich w tragiczną sytuację.

XVIII-wieczna Francja. Dawni kochankowie, markiza de Merteuil i wikariusz de Valmont, należący do paryskiej arystokracji, czerpią przyjemność z gier w seksualne manipulacje. Podczas gdy Valmont, który jest znany jako zawadiacki playboy, robi to, aby udowodnić sobie, że może mieć każdą kobietę, jaką tylko zechce, z miłością nigdy w równaniu, Merteuil robi to, aby wyrównać szanse między płciami w swojej klasie. jednocześnie naprawdę ciesząc się okrucieństwem tego wszystkiego. Żadna osoba nie jest odporna na szkody uboczne w swoich celach końcowych. Aby wrócić do Bastide, pierwszego i jedynego mężczyzny, który ją porzucił, Merteuil chce, aby Valmont rozdziewiczył zamierzoną Bastide, niewinną Cécile de Volanges, siostrzenicę Merteuila, która spędziła swoje nastoletnie lata w klasztorze i której matka właśnie ją wypuściła. by mogła wejść w kobiecość z Bastide, czego nie jest świadoma. Bastide dowiedział się tylko, że Cécile nie jest dziewicą w noc poślubną. Merteuil oferuje się seksualnie Valmontowi w nagrodę. Valmont jednak odmawia, ponieważ byłoby to zbyt trudne zadanie, i ponieważ jego oczy skierowane są na inny zdobycz, a mianowicie na Madame de Tourvel, bardzo cnotliwą mężatkę, która tymczasowo przebywa w swoim kraju u ciotki Valmonta, Madame de Rosemonde. pałac. Celem Valmonta jest nie tylko spanie z Madame de Tourvel, ale także sprawienie, by naprawdę go pragnęła. W związku z tym Merteuil postanawia skorzystać z nieświadomej pomocy Chevaliera Danceny'ego, biednego nauczyciela muzyki, w swojej grze, planując wmanewrować Danceny'ego i Cécile w związek, co w rzeczywistości nigdy nie mogłoby się wydarzyć ze względu na ich odmienne klasy społeczne. Odbieranie przez Danceny dziewictwa Cécile byłoby premią, ponieważ wstyd Bastide'owi byłby większy, niż gdyby zrobił to Valmont. Ponieważ własna misja Valmonta jest większym wyzwaniem, Merteuil nadal oferuje mu siebie, jeśli uda mu się uwieść Madame de Tourvel. Kiedy Merteuil i Valmont spędzają czas z tą kolektywną grupą w swoich grach manipulacji seksualnych, mogą odkryć, że ich modus operandi może ulec zmianie na zawsze, ale każdy z innych powodów.

Rycerz Antonius Block (Max von Sydow) powraca wraz z giermkiem Jönsem (Gunnar Björnstrand) z wyprawy krzyżowej. Gdy po rycerza niespodziewanie przychodzi Śmierć (Bengt Ekerot), ten wyzywa ją na szachowy pojedynek o własne życie i toczy trudną partię w trakcie całej podróży do domu. Wędrówka przez dotknięte zarazą terytorium, którego mieszkańcy miotają się pomiędzy sacrum surowych praktyk pokutnych a profanum nieskrępowanej zabawy i nieprawości, podsyca w zobojętniałym Blocku refleksję nad losem człowieka. Świadom zbliżającego się końca, znużony swoją egzystencją rycerz stara się nie tyle wygrać, co przedłużyć samą grę i zyskać na czasie, by znaleźć odpowiedzi na dręczące go pytania o istnienie Boga, sens ludzkiego życia i istotę przemijania.

Pojedynczy przypadek morderstwa jest analizowany od popełnienia przestępstwa, poprzez śledztwo, aresztowanie i proces.

Podczas wakacji w Szwajcarii młody Chris Nielsen spotyka Annie Collins w jeziorze, gdy zderzają się ich łodzie. Dzieląc się przekąską kilka godzin później, Chris i Annie zakochują się w sobie. Chris szybko się żeni i pracuje jako pediatra, a Annie jako artysta malarz i handlarz dziełami sztuki i ma dwoje dzieci, Iana i Marie. Jednak ich szczęśliwe życie rodzinne zostało rozdarte, gdy Ian i Marie uczestniczą w wypadku samochodowym, w którym giną ich oboje i niania, która prowadziła. Cztery lata później Chris i Annie próbują przywrócić sobie życie pomimo tragedii i świętują swoją rocznicę. Wracając tej nocy, Chris jest świadkiem wypadku samochodowego, po wyjściu z samochodu, próbując pomóc ludziom, inny samochód wpada na niego, śmiertelnie go raniąc. Gdy umiera w szpitalu, Chris zamienia się w ducha, próbując powiedzieć Annie, że nadal istnieje i ją kocha, ale jego wysiłki powodują więcej bólu i postanawia odejść. Podróżując po życiu, Chris budzi się w Niebie, gdzie spotyka Alberta Lewisa, swojego byłego mentora. Podczas gdy Albert pomaga Chrisowi przystosować się do jego nowej egzystencji w Niebie. Annie popada w głębszą depresję, dręczona wspomnieniem męża i dzieci. Nie mogąc oprzeć się cierpieniu, Annie popełnia samobójstwo, a Albert wraca do Chrisa, aby wyjaśnić mu śmierć Annie. Zdeterminowany, by uratować Annie, Chris postanawia udać się do piekła, by ją odnaleźć. W miarę postępu podróży wspomnienia Chrisa z jego życia z Ianem i Annie zagrażają misji, utrudniając kontakt z Annie. Dokonując odkrycia prawdziwej tożsamości Alberta, Tropiciel dzieli ich. Ale kiedy ją odnajdą, wspomnienia Chrisa z jego życia z Annie sprawią, że Chris zacznie kwestionować sukces podróży, ponieważ musi podjąć decyzję, która może zmienić wszystko na zawsze.

Architekt i projektant, kompozytor i magik. Jest geniuszem, który musi ukryć swoje zniekształcenie twarzy za maską i w katakumbach pod paryską Operą Populaire, znaną tylko jako Upiór w Operze lub Duch Opery. Jego jedyną towarzyszką jest jego młoda śpiewająca protegowana, sopranistka Christine Daae, którą pociąga i zadziwia, ale jednocześnie przeraża swojego Anioła Muzyki, którego entuzjastyczny głos śpiewa pieśni w jej głowie, gdy śpi i szepcze jej do ucha w ciągu dnia. Wszyscy w operze są przyzwyczajeni do zabójczych żartów Upiora, gdy jego żądania nie są spełnione, ale kiedy baldachim spada na nią, prawie ją miażdżąc, główna diva opery: Carllota rezygnuje. Bez dublera żłobie zwracają się do Christine, która w tamtym czasie była tylko dziewczyną z chóru. Przedstawienie rzuca ją natychmiast do sławy. Ale kiedy Christine, w której zakochał się Upiór, przyjmuje propozycję małżeństwa od swojego ukochanego z dzieciństwa, wicehrabiego Raoula de Changy, serce Upiora jest złamane. Jego rozpacz szybko zamienia się w wściekłą, zazdrosną wściekłość i jest gotów zrobić wszystko, by ją zdobyć, nawet jeśli oznacza to podniesienie stawki do najwyższego poziomu w wyborze Christine między miłością do Raoula a dziwnym pociągiem do Upiora.

Młody akowiec, Maciek Chełmicki, otrzymuje rozkaz zastrzelenia sekretarza KW PPR. Zbieg okoliczności powoduje, że zabija kogoś innego. Spotykając się twarzą w twarz ze swoją ofiarą doznaje szoku. Staje przed koniecznością powtórzenia zamachu. Poznaje Krystynę, dziewczynę pracującą jako barmanka w restauracji hotelu "Monopol". Uczucie do niej uświadamia mu jeszcze bardziej bezsens zabijania w chwili zakończenia wojny. Wierność złożonej przysiędze, a tym samym obowiązek podporządkowania się rozkazowi, przeważa szalę.

Próby i udręki pisarza nałogowego, Melvina Udalla. Po brutalnym pobiciu homoseksualnego sąsiada zostaje oddany pod opiekę psa sąsiada, do tego dochodzą trudne relacje z kelnerką. To, co się rozwija, to weekendowa wycieczka/trójkąt między tymi trzema osobami i razem uczą się prawdziwego znaczenia „słonecznej strony życia”.

We Wszechświecie występują cykle, kiedy wielkie zło zagraża całemu życiu we Wszechświecie. Ostateczna broń przeciwko złu, stworzona dawno temu, nosi nazwę „Piąty Element”, przechowywany na Ziemi dla bezpieczeństwa. Kiedy profesor odkrył to w 1910, uznał to za bardzo zdumiewające. Jednak grupa istot znanych jako Monascheiwans przybyła na Ziemię, aby wziąć piąty element na przechowanie, obiecując, że zwróci go na czas do następnego cyklu. W odległej przyszłości 2200 roku Ziemia jest zupełnie innym miejscem, ale bardzo podobnym. Ludzie palą, łamią prawo, robią bałagan. W megalopolis w Nowym Jorku były elitarny komandos o nazwisku Korban Dallas jest teraz taksówkarzem. Gdy Monascheiwanowie zwracali piąty element na Ziemię, aby odeprzeć rosnące zło, zostali zniszczeni przez bezwzględną rasę istot znanych jako Mangalore. W szczątkach statku Monascheiwanów odkryto pozostałość po Piątym elemencie, z którego odtworzono „doskonałą istotę”, Piąty Element o imieniu „Leeloo”, który dosłownie wpada do Korbana Dallasa swoją taksówką. . Dallas utrzymuje ją z dala od rządowej kontroli i zabiera ją do księdza o imieniu Vito Cornillius, który widząc nadchodzące Zło w przepowiedniach, próbuje znaleźć Kamienie Żywiołów potrzebne do zasilania Piątego Elementu. Staje na drodze bezwzględnego biznesmena imieniem Zorg, który już działa pod wpływem Zła.

Hipolit Pączek (Józef Orwid), właściciel czynszowej kamienicy w Warszawie,  spodziewa się wizyty bratanicy Lodzi (Helena Grossówna). Dziwnym zbiegiem okoliczności trafia ona do mieszkającego piętro wyżej Henryka Pączka (Eugeniusz Bodo), młodego i przystojnego spikera radiowego, myśląc, że jest to mieszkanie jej stryja. Henryk, nie wiedząc kogo gości, opowiada dziewczynie o swoim konflikcie z znienawidzonym wrogiem, mieszkającym poniżej Hipolitem Pączkiem. Gdy Lodzia orientuje się w pomyłce, nie wyjawiając kim jest, znika, a zakochany bezgranicznie w ślicznej nieznajomej Henryk rozpoczyna jej gorączkowe poszukiwania....

Tom Waits i Iggy Pop spotykają się w barze. Rozmowa się trochę nie klei. Jedyny temat to kawa i papierosy, których leniwa konsumpcja wypełnia długie momenty niezręcznej ciszy.

Film składa się z dwóch nowelek. Pierwsza, sensacyjno - kryminalna, opowiada o fiasku długo przygotowywanego i opracowanego do najmniejszego szczegółu napadu na furgonetkę przewożącą pieniądze z banku. Druga z opowiedzianych historii to perypetie niespodziewanie wyrzuconego z pracy laboranta, który ukrywa swoją porażkę przed żoną. I aby zaspokoić jej konsumpcyjne żądania decyduje się na pewną mistyfikację.

Historia stworzenia, miłości, nienawiści, przygody, a przede wszystkim seksu. Historia zaczyna się w Denton w stanie Ohio, gdy Brad Majors (Barry Bostwick) i Janet Weiss (Susan Sarandon) po zaręczynach podróżują, aby zobaczyć człowieka, który ją rozpoczął, ale kończą w zamku dr Frank-N-Furter ( Tim Curry), obcy transwestyta z planety Transsexual w galaktyce Transylwanii. I spotykają Riffa Raffa (Richard O'Brien), Magenta (Patricia Quinn) i Columbia (Nell Campbell), co prowadzi do ponownego wykonania Time Warp. Odkrywają, że byli tam w wyjątkową noc: ma się narodzić dzieło Franka. Gdy ujawniono Rocky Horror (Peter Hinwood), buntowniczy Eddie (Meat Loaf), najnowsze dzieło Franka, wsiada do swojego motocykla, a Frank go pokonuje. Wchodzi dr Everett V. Scott (Jonathan Adams), jest przyjść po Eddiego, ale odkrywa jego zmarłe ciało. Frank goni Janet i Brada, a dr Scott goni Franka, co powoduje, że wszyscy oprócz Franka zostają zamrożeni. Wejdź na parkiet, który następnie zamienia się w przerażającą śmierć Franka i Columbii, a zamek odlatuje z powrotem do Transylwanii. Brad, Janet i dr Scott przeżyli i odeszli z podartymi ubraniami i poobijanymi ciałami.

Przedstawiono jedenaście oddzielnych winiet. W każdym z nich celebrytki, grające na wpół fabularyzowane wersje siebie (z wyjątkiem postaci różnych kelnerów i jednego aktora grającego jej sobowtóra kuzyna), spotykają się w lokalu gastronomicznym z kawą/herbatą i papierosami. Poza tematem dyskusji, która ich połączyła, często rozmawiają wprost o kawie i papierosach, częściej o tym, że kawa i papierosy, a skojarzenie z kofeiną i nikotyną nie są zdrowe, zwłaszcza jeśli tylko one składają się na lunch. Inne powracające tematy to rodzina Lee, kuzynstwo, kult celebrytów, związek między karierą medyczną i muzyczną oraz przekonanie Nikoli Tesli, że Ziemia jest dyrygentem rezonansu akustycznego. We wszystkich przypadkach spotkanie na kawę/herbatę i palenie działa jak pomost do przezwyciężania nieporozumień i/lub sprawia, że ​​niewygodne sytuacje są mniej nieprzyjemne.

Krótkometrażowy film Terry'ego Gilliama stanowiący wstęp do pełnometrażowego "Sensu życia według Monty Pythona", będący satyrą na globalizację. Podstarzali pracownicy biura ubezpieczeniowego buntują się przeciwko swoim surowym przełożonym. Przejmują kontrolę nad budynkiem i zamieniają go w... okręt piracki, wyruszając na walkę z gigantami światowej finansjery.

Osadzona na środkowym zachodzie epoki depresji film Paper Moon podąża za Mosesem Prayem i Addie Loggins – jednym oszustem, a drugim młodą dziewczyną, która jest córką kobiety, która właśnie zmarła. Para spotyka się, gdy „Mose” zatrzymuje się na rzadko uczęszczanym pogrzebie w Kansas kobiety, którą kiedyś znał (nigdy jej nie widzimy). Obecna jest młoda córka kobiety, Addie, którą Moses zgadza się przewieźć do St Joseph, Mo – oczywiście za pieniądze. Mose – zawzięty naciągacz, rzekomo reprezentant Kansas Bible Company – który zbiera znaki z obitów i próbuje sprzedać – po wygórowanych cenach – małżonkowi zmarłego zwyczajową biblię, którą wcześniej zamówili. Mądra więcej niż jej wiek, Addie wyłapuje pokusę Mosesa i bardzo szybko ona i Mose stają się drużyną. Podróżując od miasta do miasta, zarabiając pieniądze w każdy nieuczciwy sposób, jaki można sobie wyobrazić, i szukając ostatecznego wyniku. Barwne postaci, które spotykają po drodze, sprawiają, że film jest jeszcze ciekawszy. W szczególności panna Trixie Delight – egzotyczna tancerka, którą Mose ratuje z objazdowego karnawału oraz pracująca dla niej dziewczyna, biedna, cierpiąca Imogene. Addie widzi Miss Delight jako potencjalną rywalkę i obmyśla z Imogene plan uwolnienia się od niej. Film jest pełen regionalnych dialogów, jedna z najbardziej pamiętnych wypowiedzi wypowiedzianych, gdy Mose jest zmuszony walczyć z wieśniakiem, aby wymienić swój nowy samochód na zniszczoną starą ciężarówkę wieśniaka; „Niech powie lino cielęce, Leroy!” woła jeden z obserwatorów. Paper Moon, wyreżyserowany przez Petera Bogdonovicha, jest adaptacją powieści „Addie Pray” (1971) Joe Davida Browna.

To odległa przyszłość, nadprzyrodzone stworzenia kontrolują małe cywilizacje pozostawione na Ziemi. Piękna młoda kobieta, Doris, została ugryziona przez hrabiego Magnusa Lee za wtargnięcie do jego domeny podczas polowania na demony zagrażające jej domowi. Obawiając się, że jej życie będzie kontrolowane przez hrabiego, Doris wynajmuje i oddaje się mężczyźnie znanemu tylko jako „D”, łowczyni wampirów z mroczną przeszłością, aby wytropić i zniszczyć hrabiego, zakończyć jego pragnienie i uratować Doris przed życie na wieczne potępienie.

Jonathan otrzymuje od hrabiego Draculi list z prośbą o rychły przyjazd do Transylwanii. Tymczasem jego żona ma złe przeczucia.

Groteskowa opowieść o parze śmiałków polujących na wampiry w śniegach Transylwanii. Ekscentryczny profesor Abronsius to niestrudzony badacz i znawca wampirów, a jego młody asystent Alfred pomaga mu w poszukiwaniach. W filmie niemało jest scen pozornie wywołujących strach, mających przerażać, ale przerysowanie zarówno bohaterów jak i wątków wywołuje zamierzone rozbawienie i podkreśla w ten sposób pastiszowo-groteskowy charakter filmu. Jest to czwarty pełnometrażowy film Polańskiego, trzeci zrobiony za granicą i jest parodią modnych w owym czasie horrorów produkowanych przez brytyjską wytwórnię Hammer Studios.

W przyszłości Ziemią rządzą wampiry, z którymi ludzie prowadzą bez powodzenia wojnę. Doris, piękna dziewczyna, zostaje ugryziona przez księcia wampirów, Magnusa Lee. Nie chcąc zmienić się w wampira Doris wynajmuje łowcę wampirów - tytułowego D, aby zabił Magnusa Lee.

Kiedy Sir Charles Baskerville niespodziewanie umiera, jego siostrzeniec i spadkobierca Sir Henry wraca z RPA. Dr Mortimer. miejscowy lekarz jest zaniepokojony bezpieczeństwem Sir Henry'ego, ponieważ jest przekonany, że Sir Charles był dosłownie śmiertelnie przerażony. Konsultuje się z Sherlockiem Holmesem i opowiada historię niejakiego sir Hugo Baskerville'a, który kilka pokoleń wcześniej został zabity przez wielkiego psa i który teraz jest uważany przez niektórych za przekleństwo na rodzinę. Holmes zgadza się zająć sprawą i niemal natychmiast staje się jasne, że życie Sir Henry'ego jest zagrożone. Holmes nie wierzy w legendę Baskerville'ów ani w rzekomą klątwę, która na nich ciąży i postanawia znaleźć bardziej praktyczne rozwiązanie.

Film jest znakomicie opowiedzianą historią młodego człowieka, który przybywa na wakacje do wioski, w której wampir terroryzuje właściciela zamku i jego dwie córki. Nietypowy w twórczości wielkiego reżysera temat był dla twórcy zapewne formą rozrywki, którą sfinansował francuski arystokrata, miłośnik kina, Nicolas de Gunzburg, wcielając się jednocześnie, z powodzeniem, w główną postać filmu. Pozornie błahy materiał pod ręką mistrza zmienił się w świetną formalnie rozprawę o duchowych niepokojach człowieka. Dreyer prawie nie zastosował tu dialogu, a jedynie napisy, co wspomogło stworzenie specyficznej atmosfery filmu. Dodatkowo nastrój podkreślają zdjęcia i typowe dla gatunku elementy scenograficzne – cmentarz, opuszczony młyn, stare zamczysko. Dzięki temu wykreowany został poruszający świat, stworzony wedle wzorów koszmarów logiki koszmarów sennych. [Filmoteka Narodowa]

Kurosawa opowiada tu historię bogatego właściciela fabryki Gondo. W momencie, kiedy ma on zainwestować majątek całego swojego życia, zostaje telefonicznie poinformowany o porwaniu syna. Suma, którą ma zapłacić w zamian za jego uwolnienie jest praktycznie równa tej, którą chciał zainwestować. Gondo staje przed dylematem moralnym, bowiem okazuje się, że porwano nie jego syna, lecz dziecko jego szofera. Policja wpada na trop kidnapera...

Po tym, jak trzech pracowników zajmujących się prawami obywatelskimi, którzy organizowali klinikę rejestru wyborców, zaginęło w okręgu Jessup w stanie Missisipi, FBI deleguje agentów Ruperta Andersona i Alana Warda do zbadania sprawy. Po tym, jak duet spotyka wrogość ze strony policji hrabstwa i innych mężczyzn, więcej agentów zostaje sprowadzonych. Prowadzi to do szaleństwa mediów, a Clayton Townley otwarcie głosi, że ta społeczność jest anglosaską demokracją, przykładem udanej segregacji, która był w stanie wytrzymać atak integracji i całkowity brak akceptacji ze strony Żydów, papistów, Turków, Mongołów, mieszkańców Wschodu, Azjatów i Murzynów. Podczas gdy pojawiają się różnice między taktykami śledczymi obu agentów, Ku Klux Klan, wspomagany przez policję, bierze na cel przerażonych Afroamerykanów, brutalnie ich torturując i podpalając ich domy. Ponieważ cała lokalna społeczność – zarówno czarna, jak i biała – odmawia ujawnienia jakichkolwiek informacji – FBI musi teraz rozważyć użycie innych metod, aby spróbować dowiedzieć się, co naprawdę stało się z trzema pracownikami.

Pod koniec dnia bankowego 22 sierpnia 1972 Sonny, Sal i Stevie wchodzą do małego oddziału First Brooklyn Savings Bank. Po tym, jak wszyscy klienci wyszli, a bank jest bliski zamknięcia, przystępują do obrabowania go z bronią w ręku. Ale napad nie przebiega zgodnie z planem Sonny'ego. Jest mało gotówki, ponieważ pieniądze zostały zebrane na cały dzień. Stevie porzuca plan i ucieka. Dochodzi do starcia między złodziejami (zamkniętymi w środku z dziesięcioma zakładnikami, męskim kierownikiem banku, męskim ochroniarzem i ośmioma kasjerkami i urzędniczkami) a policją, mediami i tłumem gapiów na zewnątrz. Sonny i znacznie mniej ekshibicjonista, ale pozornie jeszcze bardziej niestabilny Sal, zawierają pakt samobójczy, jeśli coś pójdzie nie tak, ale Sonny próbuje wynegocjować wyjście, zdając sobie sprawę, że zakładnicy są jedyną dźwignią duetu. Gdy Sonny zajmuje się władzami – przede wszystkim „dobrym gliną”, kapitanem nowojorskiej policji Moretti, który stara się dać Sonny’emu wszystko, czego chce, oraz „złym gliniarzem” Sheldonem, agentem FBI, który twardo gra z Sonnym, publicznością (obserwując interakcje i słuchając). doniesienia prasowe) ma mieszane uczucia co do tego, co robi Sonny. Niektórzy, zwłaszcza kontyngent aktywistów społeczności gejowskiej (którzy później okazują się, że osobiście wspierają Sonny'ego) są sympatyczni. Gdy sytuacja zmienia się w cyrk zarówno w banku, jak i poza nim, emocje rosną, gdy „druga żona Sonny'ego”, Leon, zostaje przywieziona ze szpitala po próbie samobójczej przedawkowania narkotyków. Leon jest w stanie rzucić nieco światła na to, dlaczego Sonny potrzebuje pieniędzy, ale początkowo odmawia rozmowy telefonicznej z Sonnym, którego Leon określa jako „wariata”. Później Sonny i Leon mają, na przemian zjadliwie i serdecznie, telefon, w większości zjadliwy w tym, że Leon gani Sonny'ego za jego czyny, mówiąc mu, że nie będą razem podróżować [do Algierii, którą Sonny zdecydował, że będzie miejscem jego ucieczki). i obwinia Sonny'ego za to, że gliniarze myślą, że ona [Leon] jest pomocnikiem. Wkrótce potem Sonny dzwoni do swojej legalnej żony, z którą ma dwoje dzieci, a przyczyny rozpadu tego małżeństwa stają się oczywiste. Sal jest zdenerwowany, ponieważ doniesienia prasowe określają złodziei jako „dwóch homoseksualistów”. Gdy długi dzień zamienia się w noc, pat trwa aż do nieuniknionego krwawego (ale minimalnie) rozwiązania. Publiczność dowiaduje się m.in. przed napisami końcowymi, że Leon (nie jest to nazwisko osoby z prawdziwego życia) przeszedł operację zmiany płci.